Hanky panky Hong Kong

Terug naar huis, terug naar de drie goeie ouwe P’s; Peultjes, Piepers en een Puike bal gehakt.
- De Vliegende Panters – Hype

Vanuit Tacloban, waar we ons vorige verslag schreven zijn we in één lange dag in de bus zitten naar Donsol gegaan, een plaatsje aan zee dat bekend staat om het feit dat de walvishaai, de grootste vis ter wereld, er regelmatig gezien wordt. Van januari tot en met april is dit enorme dier te spotten, maar voordat je hem in de smiezen hebt ben je wel even bezig.

Toen we een accommodatie hadden gevonden voor weinig pesos, hebben we gelijk de walvishaaitrip geboekt voor de volgende ochtend. De boot vertrok om 10:00u en eenmaal op zee zagen we nog een 20-tal andere boten die ook op zoek waren naar de grote vis. Van tevoren kregen we een instructie over hoe we te water moesten gaan, en dat er maar een maximaal aantal mensen in het water mocht zijn als de walvishaai gespot was. Na een hele tijd rondvaren voeren de boten opeens allemaal één kant op; daar zwom er een! Onze gids schreeuwde tegen ons dat we ons klaar moesten maken; flippers, snorkel, masker en HET WATER IN!! Met zijn zessen tegelijk sprongen we de zee in. maak daar 100 tegelijk van, want de mensen op alle andere boten plonsden ook in een keer het water in, tot zover de regels dus. Donald zwom recht achter de gids en deze verdween opeens onder water. Toen hij weer boven kwam leek het wel of hij de walvishaai had geroepen want nog geen meter onder Donald zwom het reusachtige beest! Een paar meter achter Donald zwom Sandra, en zij zag de staartvin, dus je kunt je voorstellen hoe enorm dit wezen was.
Na deze chaotische, maar spannende zwemtocht hadden we minder geluk. We hebben er één gezien! Dat vonden wij eigenlijk al heel gaaf, maar de gids was een beetje teleurgesteld. Niks aan te doen, het blijven wilde dieren.

De volgende ochtend vertrokken we weer en wel naar Naga. Hier zou de beste wakeboardbaan ter wereld liggen dus die wilden we natuurlijk even testen. Nadat we dit uitvoerig hadden gedaan zijn we vanuit Naga door middel van wederom een ellenlange busreis richting Manilla gegaan. In eerste instantie wilden we halverwege uitstappen om Sandra’s verjaardag te vieren op de vulkaan in Lake Taal maar omdat we te laat aan kwamen in de stad waar de overstap zou plaatsvinden en er geen bussen meer beschikbaar waren zijn we doorgereisd naar Manila. ’s Avonds hebben we ons vergrepen aan de rum met als resultaat dat we op Sandra’s verjaardag allebei ‘ziek’ waren. Omdat we ’s avonds weer een klein beetje in orde waren hebben we de tegenvallende dag een beetje gecompenseerd door heerlijk Koreaans te grillen en een potje pool te spelen.

We namen de volgende dag afscheid van de Filippijnen om naar ons laatste honk te gaan; Hong Kong. We namen de trein en de metro richting het centrum en hadden nog niets van buiten gezien; behalve een hoop Chinezen. Op het moment dat we eindelijk de metrohal uitliepen vielen onze monden open van verbazing; wat een licht! Lichtjes, kleurtjes, Chinese tekens, overal mensen, alle winkels waren open (om 23:00u ’s avonds) en een partij hippe Chinezen waar je U tegen zegt. En KOUD! Het was maar een graag of 18, stonden wij daar in onze korte broek, t-shirtje en teenslippers. We hadden natuurlijk wel iets anders verwacht dan Manilla, maar dit…
De afgelopen dagen hebben we Hong Kong verkend, maar we komen tijd tekort hier. We hebben kilometers rondgewandeld, uitgekeken over de miljoenenstad, een (karige) lichtshow gezien en Macau bezocht waar we hebben ervaren hoe gemakkelijk het is om een simpel spelletje te verliezen in het casino. Vanavond vliegen we terug naar huis, waar de friet speciaal en de ewrtensoep op ons staan te wachten.

We hebben genoten van deze reis samen, het smaakt naar meer!

(Volgende week komen de statistieken!)