Vrij zijn!

Vrij zijn is lekker he? Gewoon weten dat je vrij hebt, lekker biertjes drinken en allerhande dingen doen. Heerlijk.
De Mannen Van De Radio – Vrij Hebben


Een paar weken later en heel wat kilometers verder schrijven we jullie vanaf het eiland Negros. We komen net terug van een wederom erg mooie scootertocht naar de Twin Lakes en met een beetje pijn aan onze tere kontjes genieten we na met een lekker San Miguel pilske.

Toen we voorlopig afscheid genomen hadden van Harm hebben we de boot naar het eiland Bohol genomen. Het eerste wat we hier wilden gaan doen was relaxen op het strand, dus we namen een zogenaamde tricycle (een soort tuk-tuk) naar Alona Beach. Het was een ramp om hier een betaalbare accommodatie te vinden, want het bleek een dorp volgebouwd met dure resorts. De tricylce chauffeur werkte ons op de zenuwen omdat hij ons een uur lang volgde, waarschijnlijk om commissie op te strijken bij het hotel waar we zouden inchecken. De maat was bij ons echt vol toen we eindelijk een kamer gevonden hadden, al bijna uitgeput op bed wilden ploffen en dame van het hotel zei: ‘So you like the room? Yeah well, eh it’s booked.’ Met behulp van een vriendelijke Fransoos kwamen uiteindelijk alsnog bij een spotgoedkope accommodatie buiten het centrum terecht.


De volgende ochtend hebben we twee duiken gemaakt, die wel mooi waren maar niet bijzonder en niet geheel onbelangrijk; veruit de duurste duiken tot nu toe. Alona Beach had het niet voor ons, of wij niet voor haar. In ieder geval genoeg redenen om de volgende dag verder te reizen, en wel het binnenland in. We hadden gelezen over een heel relaxed pension aan de rivier in het plaatsje Loboc, en inderdaad… het kostte wat moeite om er te komen (een offroad stuk achter op de motor en zo’n 200 traptreden naar beneden, en twee dagen later met volle bepakking weer naar boven) het was een plaatje! Aan de rivier, een met hangmatten uitgeruste bamboehut genaamd Nuts Huts dat ook nog heerlijk eten serveerde, dat is wel onze cup of tea! De volgende dag hebben we per motorbike het uitkijkpunt van de Chocolate Hills bezocht; een prachtig heuvelachtig landschap dat bruin kleurt als het regenseizoen is afgelopen. Sommigen van jullie hebben dit vast op een thuisgestuurd kaartje gezien...
’s Avonds terug in Nuts Huts wandelden Saskia en Ben binnen, bekenden van Donald die we eerder al stomtoevallig tegenkwamen op het vliegveld in Puerto Princesa. Na een gezellig avondje ouwehoeren en biertjes drinken namen Donald en ik de volgende dag de boot naar het volgende eiland; Negros.

We kwamen aan in de stad Dumaguete; overdag een drukte van jewelste, ’s avonds geen hond te bekennen. Dumaguete blijkt tevens de plek bij uitstek voor blanke mannen van middelbare leeftijd die op zoek zijn naar ‘liefde’. De Filippijnen zijn erg populair bij deze doelgroep; lukt het in eigen land niet, dan lukt het in de Filippijnen wel want hier heb je een sprankelende persoonlijkheid als je met je portemonnee zwaait.
Vanuit Dumaguete hebben we een super gave waterval bezocht in Valencia. Het pad dat naar de waterval moest leiden was letterlijk in het water gevallen dus na een flinke tocht over rotsen klimmen dachten we dat het niet meer zou worden dan dat, totdat Donald even om het hoekje ging kijken en het echte watergeweld ontdekte.

Omdat we een behoorlijk druk schema hadden om komend weekend weer bij Harm in Cebu te zijn, zijn we de dag erna weer doorgereisd naar het eiland Siquijor. Een erg kleine boot en het onstuimige weer van die dag zorgde dat met name Sandra behoorlijk groen wegtrok tijdens de trip naar het eiland. Eenmaal aangekomen namen we het OV naar de andere kant van het eiland waar het beachresort zat dat we voor ogen hadden. Het geluk stond aan onze kant toen de goedkoopste kamer a €9 per nacht net vrij was gekomen. Het slechte weer van korte duur dus we konden de volgende dag gaan doen waar we voor gekomen waren; het eiland verkennen. We huurden weer een motorbike en in een dag hebben we het gehele eiland rond gereden. Onderweg bezochten we een waterval waar we lekker gezwommen hebben en een verlaten strandje met honderden kleine krabjes die van huisje verwisselen zodra ze groter worden (geen idee hoe die beesten heten!) Een heel relaxte dag sloten we af in een Italiaans restaurantje gerund door Franco, die alleen zijn poort open deed als ie zin had in klanten. Wij stonden hem wel aan dus hij maakte speciaal voor ons zijn specialiteitenpasta en werden tot twee keer toe gedwongen om een heerlijke magraritha achterover te slaan. Hè, vervelend.

De dag erop wilden we naar het piepkleine Apo Island gaan. Hiervoor moesten we eerst terug naar Dumaguete om vervolgens via een andere haven weer de zee op te gaan. We hadden een kamer gereserveerd bij een duikresort en de volgende dag gingen we de onderwaterwereld weer verkennen. Deze duiken waren echt fantastisch! Het koraal was adembenemend mooi en we zagen verschillende enorme zeeschildpadden. Samen met ons dook een Russische fotograaf, waarvan we na de duiken dankbaar de foto’s hebben gekopieerd. Onze dag kon niet meer stuk! We besloten nog een dag te blijven, want de zeeschildpadden zouden met vloed vlakbij de kust komen om te eten, en dit hebben we inderdaad mogen aanschouwen, simpelweg met snorkelen. Ze kwamen zo dichtbij dat we ze hadden kunnen aanraken, prachtig om te zien.

Na een paar dagen strand wilden we weer het binnenland in, naar Canlaon National Park. We kwamen niet verder dan de stad Bacolod waar we een asociaal grote hotelkamer boekten voor een prikkie en eindelijk eens konden uitslapen. De reden dat dit meestal moeilijk is, zijn de tientallen hanen die in de dorpjes binnen gehoorafstand zitten en voor zonsopgang als een bezetene beginnen te kraaien. De hanen worden gefokt voor hanengevechten waar goud geld mee te verdienen is, als je je geld inlegt op de winnende haan. Een erg populaire bezigheid bij de Filippino’s. Na het ontbijt gingen we naar het nationale park Canlaon dat in het bezit is van een vulkaan, die we helaas niet konden beklimmen omdat we niet in het juiste seizoen zitten. Wel konden we naar een uitkijkpunt voor twee watervallen, wat we eigenlijk een beetje vonden tegenvallen dus reden genoeg om de volgende ochtend weer te vertrekken. Ondanks dat het bezoek aan het nationale park wat tegenviel hebben we genoten van ons bezoek. Het pension waarin we verbleven keek uit over de vallei en uiteindelijk de zee waarin we de zon hebben zien zakken.

Met het openbaar vervoer reisden we de volgende dag via een shortcut weer door naar Dumaguete, waar we dus gisteravond aan zijn gekomen. Morgen nemen we de boot naar Cebu en zullen we aansluiten bij het verjaardagsfeestje van Harm.

Eind februari komt gevaarlijk dichtbij. Ondanks dat we erg veel zin hebben in een friet speciaal hebben we toch iets meer zin om langer te blijven! Maar dat zullen we maar niet doen hè :)