Travo's en thresher sharks

‘Ze zijn echt hoor!’
- Patricia Paay in DWDD

Zoals we in ons vorige verslag al vermeldden waren wij uitgenodigd voor het grote mensen feest van Harm, de vriend van Sandra die in Cebu woont. Vanuit Dumaguete namen we dus de boot naar Cebu en omdat we pas vrij laat aankwamen konden we meteen onze backpacks op onze eigen slaapkamer zetten, even opfrissen en aan het bier.
Het feest was al begonnen en het aanwezige gezelschap was een bonte mix van buitenlanders uit alle windstreken en Filipino’s. De meeste buitenlandse gasten hebben een eigen bedrijf in de Filippijnen en een aantal van hen kenden we al van ons eerdere bezoek aan Harm.

Onder de Filippijnse gasten waren twee vrouwen die niet als vrouw geboren waren, Angel en Fiona. Harm had al over hen verteld en stiekem waren we best nieuwsgierig om eens naar de spreekwoordelijke naald en draad van het ladyboy zijn te vragen aan een insider. Toen we onze eerste verlegenheid overwonnen hadden (lees tien bier gedronken) raakten we met hen in gesprek en om Angel en Fiona ‘open’ te noemen zou een understatement pur sang zijn. We weten nu alles wat we wilden weten en meer…

Omdat we om 02.30 u met zijn allen op stap gingen en pas om 05.30 u weer terug bij Harm waren voelden we ons niet helemaal okselfris toen we om 10.00 u alweer naast ons bed stonden om naar de haven te gaan. Een vriend van Harm had namelijk een boot gehuurd voor een paar van zijn werknemers en vrienden en zo’n tripje wilden we natuurlijk niet aan ons voorbij laten gaan. In totaal waren we met ongeveer twintig personen en er was ruimte voor nog eens twintig personen. We voeren ongeveer een half uurtje tot we een eilandje bereikten waar we voor anker gingen. Werkelijk alles was verzorgd. Er was snorkel materiaal meegenomen, er werd gebarbecued op de achtersteven, er was koud bier, er waren super relaxte kussens waar je op kon chillen en er was voor muziek gezorgd. Het enige dat nog ontbrak was een paar masseuses. Meerdere malen knepen we elkaar even om te checken of we dit echt meemaakten of dat het slechts een droom was. Wat een luxe!

Na deze belachelijk decadente dag zouden we zondag gaan zwemmen en maandag doorreizen naar Malapascua. Zouden we, want de vrouw van een Nederlands/Griekse vriend van Harm (ome Pannie) was haar tasje vergeten op het feestje van Harm en het terugbrengen van dat tasje op weg naar het zwembad mondde uit in een middag rum drinken, verhalen over meubels leveren aan Freddy Heineken en nog meer rum drinken. Waardoor we ons genoodzaakt voelden om maandag nog even een dagje te detoxen voor we weer verder gingen.

Dinsdag was het dan toch zo ver dat we naar het eilandje Malapascua gingen. Dit tropisch- en duikers paradijs ten noorden van de provincie Cebu heeft een speciale attractie waardoor veel toeristen er heen trekken: de thresher shark. Deze bijzondere haai (zie foto) wordt op een divesite vlakbij Malapascua zeer geregeld gezien en dat was ook voor ons reden genoeg om er heen te gaan. Dat we niet de enige waren bleek wel toen we op de eerste dag geen kamer meer konden vinden en uiteindelijk bij mensen thuis geslapen hebben…

Gelukkig waren er wel genoeg dive centers beschikbaar die de duik met de thresher sharks konden organiseren en dus stonden we de volgende ochtend om 05.00 u bij de diveshop, klaar voor het avontuur! Terwijl het langzaam maar zeker licht werd voeren we in ongeveer een half uur naar de betreffende dive site toe, we checkten onze uitrusting en gingen te water. Eerst daalden we af naar de bodem die op zo’n 15 meter diepte lag, we volgden de bodem zo’n 50 meter tot we bij een soort komvormige drop off kwamen en daalden hier nog eens 10 meter af. De divemasters beduidden ons hier rustig te wachten. Het zicht was ongeveer 15 meter en al snel zagen we in het grijze gebied dat daarachter lag een grote schaduw op en neer bewegen. De onduidelijkheid en het troebele water maakten het extra spannend. We waren al erg opgewonden toen we eindelijk een van de thresher sharks op een meter of 15 voorbij zagen glijden maar dat was niets vergeleken bij de spanning die we ervoeren toen een van die beesten zonder acht op ons te slaan 5 meter voor ons door zwom, zich omdraaide en recht op ons af kwam! Gelukkig draaide hij ook weer bij en zwom weer terug naar het troebele gebied waar hij niets meer dan een schaduw was.

Deze ervaring vormde voor ons een prachtige afsluiter van alle duiken die we de afgelopen maanden gemaakt hebben en toen we weer boven kwamen besloten we eensgezind dat dit (voorlopig) onze laatste duik zou zijn. De rest van onze dag op Malapascua hebben we doorgebracht met heel veel niets doen, een cocktailtje drinken op het strand en lekker eten.

Na Malapascua zijn we met de boot doorgereisd naar de provincie Leyte en via Ormoc zijn we gisteren in Tacloban aangekomen. Vandaag zijn we naar het Sohoton Caves en Natural Bridge National Park gegaan. De grotten waren op zich niet zo bijzonder maar de Natural Bridge die het park zijn naam geeft was wel erg mooi en ook de boottocht er naar toe was echt te gek dus we hebben ons prima vermaakt. Morgen reizen we weer verder, nu richting Donsol waar we walvishaaien hopen te gaan zien. Die hebben in tegenstelling tot de thresher shark geen zoogdieren (zoals mensen) op het menu staan.