Singapore, Medan en de Wondere Wereld van Weh

"Bij biologie leerden ze mij hoe bijna onzichtbare beestjes, zich ongeslachtelijk voortplanten op de bodem van de oceaan. Who gives a fuck, ik kom daar nooit!" - Hans Teewen
"Maar wij wél!" - Donald en Sandra

Dag vriendjes en vriendinnetjes! Het eerste verslag van onderweg komt dit jaar uit Pulau Weh, het meest westelijke eilandje van Sumatra, Indonesië.
Het avontuur begon dit jaar met een 12,5 uur durende vlucht van Amsterdam naar Singapore. De vlucht verliep (zoals Math zeer toepasselijk vermeldde) met minder vertraging dan de trein tussen Weert en Eindhoven doorgaans heeft en op een aankondiging van turbulentie na ook geheel vlekkeloos. Omdat Donald vorig jaar al twee dagen in Singapore doorbracht, de MRT (metro) hier zo mogelijk nog stipter is dan de vlucht tussen Amsterdam en Singapore en het hostel in de buurt lag van waar Donald vorig jaar verbleef waren we al om 08.00 uur bij ons hostel. Gebroken van de lange reis en de gevolgen van de jetlag ondervindend besloten we om eerst een paar uur te pitten voor we Singapore zouden gaan bekijken.
Helaas hadden we buiten de waard gerekend want we konden pas om 14.00 uur inchecken… Dus maakten we ons zo comfortabel mogelijk op de bank om toch een heel klein beetje te kunnen slapen. Helaas werkten de drukte, het warme weer en de niet al te comfortabele bank niet echt mee en dus besloten we al snel om wat te eten, te douchen en de tijd tot 14.00 uur nuttig te gaan besteden. Zo gezegd, zo gedaan zijn we naar de onvermijdelijke China Town gegaan om langs de vele streetshops te lopen en de tempel van de Buddha Tooth Relic te bekijken. Toen we op de rondvaartboot bijna rechtopstaand in slaap vielen en de klok 14.00 uur sloeg besloten we dat het nu tijd was voor een dutje…
Na Singapore was de miljoenenstad Medan op het Indonesische eiland Sumatra de volgende bestemming. Een veel groter contrast tussen twee steden kun je waarschijnlijk nergens vinden. Na het mega gestructureerde westerse Singapore kwamen we in Medan eindelijk het echte Azië tegen. Ontzettend druk, ongeorganiseerd, hier en daar niet al te lekker ruikend en op iedere straathoek een eettentje. Omdat een goed begin het halve werk is betaalde Donald de becak (motortaxi) 10 keer het afgesproken bedrag (300.000 roepies ipv 30.000) om er vervolgens achter te komen dat hij zijn pinpas in de ATM had laten zitten…
Maar daardoor lieten we ons uiteraard niet uit het veld slaan. We bezochten een grote moskee waar Sandra haar korte broek en truitje moest bedekken met een lange rok en hoofddoek; ze kon ermee door als een ware moslima. Nadat we met alle middelbare scholieren van Medan op de foto zijn geweest en iedereen een diepte-interview hadden gegeven (alsof ze voor het eerst blanken zagen) trokken we met de nachtbus naar Banda Aceh om vanuit daar met de boot naar Pulau Weh, zoals eerder vernoemd het meest westelijke eilandje van Indonesië, te gaan.
Op Pulau Weh hebben we allebei een PADI duikcursus gedaan en vandaag hebben we als afsluiter ook nog samen een duik gemaakt. De onderwater wereld van Pulau Weh lijkt in het niets op de een beetje teleurstellende duiken op Koh Tao waar Donald vorig jaar zijn eerste cursus heeft gedaan. Hier hebben we een onwaarschijnlijke hoeveelheid mooie vissen gezien. Lionfish, barracuda, devilray, verschillende soorten murene’s, blue spotted stingrays, catfishes, octopussen de complete cast van Finding Nemo en nog honderdduizend andere prachtige vissen. De cursussen die we gevolgd hebben waren zeer relaxed en de begeleiding was top. De ‘budget room’ die we hadden is waarschijnlijk de beste kamer die we in de komende vier maanden tegen gaan komen, kortom een erg goed begin van onze reis!
Morgen reizen we door naar Gunung Leuser National Park waar we een trekking willen gaan doen door het national park waar onder andere Orang Utans nog in het wild leven. Tenzij we ontvoerd worden door een van onze verre neven komt het volgende verslag waarschijnlijk uit Danau Toba, tot dan!

Groetjes,

Sandra en Donald