¡Feliz año nuevo!

"Het is niet ongewoon een dief te ontmoeten die tegen diefstal is."
(Miguel de Unamuno)

Na mijn verhaal in Guayaquil heb ik nog zo´n 3 uur op het busstation rondgehangen voor ik in een warme, stinkende bus stapte voor de 9 uur durende rit naar Mancora. Heerlijk. Omdat ´het systeem´ bij de Ecuadoriaanse grens ´niet werkte´ hebben we bovendien1,5 uur gewacht voor we verder konden. Maar Mancora was iedere minuut wachten waard. Wat een feest!

Omdat ik niet gereserveerd had was het maar de vraag of ik in het Loki hostel kon blijven, zeker omdat ik daar met oud en nieuw wilde zijn. Gelukkig kwam mijn bus om 06.30 u lokale tijd aan en was ik dus de eerste op de wachtlijst. In eerste instantie konden ze me hooguit 1 dag garanderen maar gelukkig waren er wat afzeggingen en werd op dag 2 bevestigd dat ik tot en met 1 januari kon blijven.

Na een verfrissende douche mijn handdoekje, boek en zonnebrand factor 50 gepakt en me in een van de vele hangmatten naast het zwembad gesettled. Life´s good. Rond een uur of 11 maakte ik kennis met Folkert, een Nederlandse gast die ik eerder op een reisforum had gesproken. Folkert was al sinds kerst in Loki en kende dus al een hele rits mensen.

De vier dagen in Mancora kan ik niet anders omschrijven dan als één groot feest. Een dagelijkse routine zag er ongeveer als volgt uit. Om 10 uur stink je je bed vol met zand uit om dat het veel te warm is. Na een snelle, verfrissende douche begeef je jezelf met een zwaar hoofd richting de bar voor een ontbijtje. Je kunt kiezen: een broodje met boter en jam of een broodje met boter en jam.

Na dit voedzame ontbijt begeef je jezelf naar het zwembad voor een verfrissende duik om vervolgens weer lekker de hangmat in te duiken. Na 5 minuten besluit je om toch maar weer in het zwembad te gaan liggen omdat je lijf schreeuwt om rehydratatie. Een voor een komt vervolgens iedereen met wie je gisteren zo ontzettend dronken was met een verfrommeld gezicht hetzelfde doen als jij, nagenieten van de gevolgen van een goed feestje.

´s Middags is er een georganisactiviteit, bijvoorbeeld een poker toernooitje of een volleybal wedstrijd in het zwembad. Zo rond een uur of vier begin je weer na te denken over of het al tijd is voor een biertje ja of nee. Meestal ja. Na een heerlijke steak in een van de restaurants in het stadje of gewoon een hamburger bij Loki is het tijd voor happy hour! Na afloop van happy hour blijf je nog een uurtje hangen om vervolgens en masse naar het strand te vertrekken. Op het moment dat het licht begint te worden besef je dat je eigenlijk best wat slaap kunt gebruiken en ga je terug naar je dorm waar 5 andere backpackers al lang en breed liggen te ronken. Feest dus.

Ik heb naast Folkert in Mancora nog een hele hoop toffe mensen ontmoet. Met stip op nummer 1 staan Rob en Angus, twee te gekke Australiers. Dan zijn er nog James en Fiona, een Engels/Iers stel waar Folkert en ik nu ongeveer een week mee optrekken, en Daniel en Alana een Engels/Nieuw Zeelands koppel die we ook zo´n beetje overal tegenkomen.

Maar het was niet enkel jolijt in Mancora. Voor het eerst heb ik kennis gemaakt met de mores van de backpacker: Nooit je spullen onbeheerd achter laten!

Zoals in bijna iedere hostel kun je ook in Loki je spullen in een persoonlijke kluist stoppen. Wat ik ook trouw deed. Althans, in het begin. Met oud en nieuw was ik wat laks en liet ik wat kleren en andere spullen op mijn bed liggen toen ik mijn dorm verliet. Boeiend dacht ik, mijn paspoort, ipod en geld liggen veilig opgeborgen in de kluis, de rest wordt toch niet weggehaald.

Toen ik op 1 januari mijn bed in kroop was ik niet bepaald meer in staat om in de gaten te hebben dat er spullen weg waren. Zelfs toen ik 4 uur later weer wakker werd drong het nog niet echt tot me door. Ik dacht dat ik mijn boek misschien toch in mijn kluisje had gedaan en was te lam om dat te checken. Na het ochtendritueel van de verfrissende douche en het ontbijt met een broodje met boter en jam voelde ik me al wat beter en ging ik in plaats van naar de hangmat terug naar mijn dorm om mijn boek te zoeken.

Omdat ik nu wat helderder was besefte ik al gauw dat er een hoop spullen misten. Mijn boek, mijn lonely planet van Peru, mijn thermoshirt, mijn verrekijker, een foto van wintersport die ik bij me had en een grijs shirt van de H&M... Balen! Voor de vorm ben ik nog naar de receptie gelopen maar daar was uiteraard niets afgegeven. Kak!

Na 5 minuten te hebben gebaald nog maar een keer mijn schouders opgehaald en een nieuw boek en een shirt gehaald.

´s Avonds was oud en nieuw nog steeds voelbaar en ondanks een dappere poging besloot ik om 1 uur om terug te gaan naar Loki. Daar sloot net de bar en kwam ik Daniel tegen die in gesprek was met een Ier. Die echt het meest bizarre verhaal allertijden vertelde.

Ook hij had het nieuwe jaar goed ingeluid en wist eigenlijk vrij weinig meer dan dat hij op een gegeven moment besefte dat hij sex had met een meisje in een kamer die hij niet kende. Toen ze klaar waren wilde hij vertrekken maar kon hij zijn kleren niet vinden. In zijn dronken bui heeft hij toen een shirt en een broek van een ander bed getrokken en is naar zijn kamer gegaan. Daar aangekomen bedacht hij dat hij eigenlijk nog iets tegen zijn verovering wilde zeggen (ofzo) maar kon hij de kamer waar ze geweest waren niet meer vinden. Op 1 januari werd hij dus wakker in iemand anders kleren wakker. Hij baalde dat hij zijn kleren kwijt was maar hij schaamde zich helemaal de oren van zijn hoofd dat hij iemand anders kleren had meegenomen.

Het kwartje was bij mij nog steeds niet gevallen.

Na een tijdje ouwehoeren vertel ik hem het verhaal van mijn spullen die gestolen waren. Vooral het feit dat het echt rare spullen waren, een grijs shirt! Wie steelt er nu een grijs shirt! Daniel moest lachen en gaf me gelijk maar de Ier werd wat stiller. ´Een grijs shirt van H&M?´ vroeg hij voorzichtig. ‘Eeeh, ja.´ antwoorde ik terwijl ik besefte dat ook mijn broek weg was. ´Heeft die broek die je meegenomen hebt toevallig ook wat gaten op de dijen..?´ vroeg ik daarop vol ongeloof. ´Eeeh, ja.´ was daarop zijn voorzichtige antwoord.

Na grondig onderzoek bleken het inderdaad mijn broek en mijn shirt te zijn. Helaas had hij mijn boek en lonely planet niet gezien. Omdat hij zich zo schaamde en omdat hij een paar dagen later naar Ecuador zou gaan gaf hij me zijn spiksplinternieuwe Lonely Planet van Peru. Prima, want mijn gestolen lonely planet was zo´n 5 jaar geleden al oud.

Op 2 januari vertrokken Folkert, Fiona, James en ik met de bus naar Lima. Deze busrit duurde maar liefst 18 uur! Daarom hebben we gekozen voor de full cama service van cruz del sur, zie de foto´s. Heerlijk geslapen!

Na twee dagen Lima zijn we doorgereisd naar Huacachina. Dit kleine plaatsje dankt zijn faam als toeristische trekpleister aan de enorme duinen waarin het zich bevind. Na dat we ons eerst even hadden opgefrist in het zwembad was het ´s middags tijd om te gaan sandboarden. Heel erg gaaf maar wel ontzettend moeilijk, compleet ander gevoel dan snowboarden.

De volgende dag hebben we met zijn vieren een wijn en pisco (brandewijn) tour gedaan. We hebben drie fabrikanten bezocht en uiteraard vele verschillend wijnen geproefd. De eerste viel een beetje tegen (slechte tour nog slechtere wijn) maar de tweede en de derde waren erg leuk om te doen. Zo hebben we de befaamde ´baby maker´ en ook de ´panty breaker´ pisco mogen proeven.

Vrijdag was het tijd voor wat een van de hoogtepunten van Peru moest worden: de Nasca lijnen. Om 08.00 uur met de bus vertrokken en na ongeveer 3,5 uur aangekomen in het stoffige woestijnstadje Nasca. We werden op het busstation opgehaald en naar het vliegveld gebracht maar om onduidelijke redenen was er maar 1 maatschappij die mocht vliegen en dat was helaas niet de onze...

Nadat we onze teleurstelling verbeten hadden besloten we dan maar om een alternatieve tour te doen. Dankzij een paar uitkijktorens en een paar museums hebben we toch nog een redelijke indruk gekregen van de indrukwekkende Nasca lijnen. Na een enorm diner zijn we met de nachtbus (wederom full cama, 13 uur) naar Cuzco gegaan waar we gisteren ´The Inka trail´ geboekt hebben. Doel was om met mijn verjaardag aan te komen in Macchu Picchu maar dat was helaas niet meer mogelijk maar met het alternatief ben ik meer dan tevreden!

Hasta luego,

Donald