The end...

"Ik heb nooit een begin van een einde kunnen onderscheiden."
(Georges Braque )

En toen was het bijna over...

Na een fantastische 4 maanden is het tijd om terug te keren naar het ´echte´ leven in Nederland (of waren de afgelopen 4 maanden nu juist het ´echte´ leven?). Morgenavond om 20.00 uur vlieg ik vanuit Rio de Janeiro via Madrid terug naar Amsterdam. Maar voor ik hier echt sentimenteel ga worden en het niet meer droog houd zal ik eerst nog even over de afgelopen 10 dagen vertellen.

Nadat ik een vrij rustig weekend in Sao Paolo achter de rug had vertrok ik maandag samen met Phil naar Rio de Janeiro. Phil had maar twee volle dagen voordat hij terug zou vliegen naar Buenos Aires dus besloten we zo veel mogelijk gebruik te maken van de tijd die we hadden. Dat wil zeggen: in de lichtbewolkte ochtend Pão de Açúcar, een uitkijkpunt over Rio, bezoeken en bij de eerste stralen zon het strand van Copacabana en Ipanema opzoeken. ´s Avonds voegde Adi zich ook bij ons en gingen we decadent uit eten bij een Braziliaans all you can eat grill restaurant. Helaas at ik net iets meer dan all I could eat en dus deden we nog een drankje en gingen toen op tijd naar bed.

Helaas was het de volgende dag erg bewolkt en dus besloten we om het beeld van Christo Redentor te bewaren voor later en naar het centrum van Rio te gaan waar we een enorme carnavalsmarkt bezocht hebben. ´s Avonds zijn we op stap gegaan en kwamen we waarempel Rondaldinho tegen. Hij zei nog iets van ´Hoi, hoe is het nou?´ ofzo, maar ik had net een goed gesprek over de zin van het leven dus ik heb niet echt gereageerd...

De volgende dag moesten we helaas ook afscheid nemen van Phil. Nadat hij vertrokken was zijn Adi en ik naar het strand gegaan en hebben we vooral lui rond gehangen. ´s Avonds was het geen tijd voor afscheid maar juist van weer terug zien! Jeroen en Folkert en zijn zus Hester waren ook aangekomen in Rio! Na het uitwisselen van de vele goede verhalen zijn we met een Zweeds koppel dat we in het hostel hadden leren kennen op stap geweest in Lapa, een wijk in centraal Rio. Op stap gaan moet je zien als op straat met een hele hoop mensen rondhangen, biertjes kopen van straatverkopers en luisteren naar baterias (Braziliaanse slagwerkgroepen). Dit deden we tot ongeveer 3 uur waarna Adi, het Zweedse koppel en ik ons naar een club in de buurt begaven.
Al snel kwamen we er achter dat we de enige buitenlanders waren die de weg hadden gevonden naar deze club waar de bailafunk, reggaeton en het geschud van de billen niet van de lucht was. Nadat we hier een paar drankjes gedaan hadden besloten we om terug naar het hostel te gaan.

Waar donderdagavond dus een voorbode bleek van een goede carnaval barstte het op vrijdag pas echt los. Het mooie aan carnaval in Rio is dat het hier, ondanks de bewolking en de incidentele regenbui, ongeveer 30 graden warmer is dan in Nederland.

Ideaal dus voor de vele straatparty´s, oftwel bloquinhos. Carnaval is hier echt een straatfeest. Vrijdag bezochten we zo´n bloquinho in Ipanema en kwamen we drie dikke Duitsers (eigenlijk waren er maar twee dik, maar dat klinkt niet zo lekker) en een Italiaan tegen die we van Florianopolis kenden. Met hen hebben we een goed fisje gevierd. Zo goed dat we elkaar op een gegeven moment kwijt waren. Uiteindelijk ben ik met een paar Braziliaanse dames naar Lapa gegaan maar om 23.30 uur besloten zij om naar huis te gaan. Omdat ik niet van plan was om tijdens carnaval in Rio zo vroeg naar huis te gaan besloot ik hen naar de taxi te brengen en dan alleen terug te keren naar het feest.
Op het moment dat ik hen uitzwaaide stopte een taxi voor mijn neus waar Folkert, Jeroen en Hester met nog wat vrienden uit stapten. Ideaal!

Dus zijn we met zijn allen terug gegaan naar Lapa en hebben daar tot diep in de nacht gefeest. Enig smetje op deze avond was dat Jeroen op het eind van de avond gerold werd en we dus al zijn pasjes moesten laten blokkeren.

De daaropvolgende dagen hebben we de diverse bloquinhos en straatfeestjes afgelopen met als absoluut hoogtepunt een paradewagen compleet met sambaband en danseressen die we we ongeveer een uur gevolgd hebben in Leblon.

Maar nu is het dus bijna over...

Vanavond gaan we er nog een laatste keer flink tegen aan en morgen moet ik mijn spullen pakken en vlieg ik terug naar huis.

Ik wil graag iedereen ontzettend bedanken voor alle steun die ik via waarbenjij van jullie gekregen heb. Even wat statistieken wat dat betreft:

• In totaal kwamen er 172 reacties op 13 verslagen.
• Deze 172 reacties werden door 43 verschillende volgers geplaatst.
• Sebas, Elly, Anna en Henny waren absolute toppers met reacties bij maar liefst 12 van de 13 verslagen.
• Sebas was van de 13 verslagen 5 keer de eerste die reageerde.
• De meest enthousiaste reactie komt echter op naam van Brenda met drie keer de zelfde post op 1 verhaal (zo ken ik je weer Bren).

ONTZETTEND BEDANKT! Jullie leuke reacties worden erg gewaardeerd.

Voorlopig voor de laatste keer:

Hasta luego,
Donald