Hasta la evolucion, siempre!

A man who dares to waste one hour of time has not discovered the value of life.
(Charles Darwin)

En met die gedachte in mijn achterhoofd besloot ik twee weken geleden dus om toch een trip naar de Galapagos Eilanden te boeken. En ik ben blij dat good ´ol Charles me er even aan herinnerde dat ik deze kans toch echt niet mocht laten liggen.

Wat een ervaring!

Na op woensdag mijn was gedaan te hebben en aansluitend mijn laatste stapavond in Quito goed gevierd te hebben was het donderdag wat moeilijk om op te staan. Maar met wat hulp (klop, klop, heb jij geen les nu?) is het me toch gelukt om ook mijn laatste 4 uur les door te komen. En met goed gevolg! Ik krijg steeds meer het idee dat ik er iets van snap!

Na mijn wat verlate ontbijt nog even de stad in gegaan om, jawel, het gedeelte van mijn was dat ik vergeten was alsnog te doen en nog wat kaarten op de bus te doen. Daarna samen met Joakim, de eerder genoemde Deen, kerstinkopen voor zijn gastgezin gedaan (blij dat ik dat niet hoef te doen dit jaar) en mijn spullen ingepakt.

Vrijdagochtend om 8 uur was het dan echt zo ver, ik was weer op weg! Quito was prima, maar ik was toch wel blij dat ik weer ging. Op naar nieuwe avonturen!

Op het vliegveld bij het inchecken kwam er een Nederlander naast me staan tijdens het inchecken. Ik zag zijn paspoort en sprak hem dus aan. Ik ben zijn naam ondertussen vergeten maar het was een relaxte gast die al behoorlijk wat van Zuid Amerika gezien had. Hij echter telkens in trips van ´slechts´ 1,5 á 2 maanden. Na verloop van tijd vraag je uiteraard waar zo iemand vandaan komt...

´Mja, uit het zuiden... Klein plaatsje. Bergeijk.´

Dus. Als je denkt dat je lekker op vakantie kunt. Even lekker weg van die Bergeijkse boerkes. Niet dus. Haha! Dan is Mol opeens nog best wel ver weg! :)

De vlucht naar Baltra Airport duurde ongeveer 2 uur. Baltra is eigenlijk niet veel meer dan een soort groot Turks brood van Lava, ideaal voor een landingsbaan dus. Vanuit daar vertrokken we met een bus, een pontje en twee taxi´s naar Puerto Ayora want daar lag onze boot. We betekende in dit geval ondergetekende en een Frans gezin (hoezee) met een zoon van 16 en een dochter van 18 (allez, vooruit, ze mogen mee).

Nadat we onze spullen op de boot gedumpt hadden en kennis hadden gemaakt met de bemanning leidde onze gids, Cesar, ons naar het hoogland, habitat van de Reuze landschildpad. Wat een beesten! Huge-ass-mofo´s! Nadat Cesar ons alles over deze vriendelijke reuzen verteld had keerden we terug naar Puerto Ayora voor de maaltijd.

Na een nachtelijke tocht van ongeveer 5 uur werd ik op eerste kerstdag omstreeks 06.30 uur wakker.. Op een boot bij de Galapagos Eilanden! Woehoe! Na een lekker ontbijtje gingen we aan land en maakten we voor het eerst kennis met de zeeleeuwen, zeeschildpadden, pelikanen, hagedissen, darwinvinken en weet ik veel wat allemaal meer! Na een wandeling en een prachtige snorkeltocht keerden we terug naar de boot.

´s Middags stond er wat meer wind en dus konden we naar onze volgende bestemming zeillen! Heerlijk! Op Sombrero Chino (le chapeau chinois voor mijn Franse metgezellen) zagen we opnieuw een hele kolonie zeeleeuwen, een pinguin (!!) en een hoop krabben maar het allervetste van eerste kerstdag waren wat mij betreft toch de white tip reef sharks! Al stelt het natuurlijk helemaal niets voor, ik zwom zo´n beetje TUSSEN die beesten!

De volgende dag begon met een bezoek aan het eiland Santiago. Een eiland waar de vulkanische aard van de Galapagos erg duidelijk te zien was, erg indrukwekkend. Na het bezoek aan Santiago gingen we wederom snorkelen en zagen we potverdomme weer haaien! Maar nu was ik er natuurlijk aan gewend. Gewoon doorzwemmen mensen, niets aan de hand.

Na de lunch beklommen we een berg op een eiland waar ik de naam van vergeten ben maar volgens onze gids was het uitzicht bijna net zo mooi als in Rio (ik laat het jullie weten... :)). Dat het mooi was is niets van gelogen.

Ook op tweede kerstdag was de wind gunstig en konden we na deze beklimming dus lekker zeilen naar onze volgende bestemming.

Vlak uit de kust van Seymour Norte brachten we de nacht door om de volgende dag wederom na een heerlijk ontbijtje van onze privekok Gallo te landen op dit woeste eiland. En ik denk dat het voorspelbaar wordt maar ook hier zagen we weer HEUL VEUL dieren! Zoals daar zijn de Fregat, de Blauwvoets Jan van Gent en de onvermijdelijke zeeleeuwen.

´s Middags lekker een beetje de jonge gasten uitgehangen met Remy (de fransman) en Ricardo (de ecuadoriaan). Eeen beetje met het motorbootje spelen (touw er achter en gaan, ge kent het wel) en laten zien hoe mannelijk we wel niet zijn (lees: elkaar in het water gooien).

Na dit leuke maar vermoeiende spel (ik ben ook geen 20 meer!) landden we op mijn laatste middag van deze tour op Santiago. Waar we, als we heel veel geluk hadden, MISSCHIEN flamingo´s zouden zien!

Vlak voor we de duinrug die naar de mogelijke drinkpoel van de Flamingo´s leidde overgingen vroeg Cesar me: ´Wat denk je? Zijn ze er, ja of nee?´ Als volbloed Nederlander antwoorde ik natuurlijk vanuit pessimistisch oogpunt ontkennend op deze vraag.

Maar jawel! Dvd! Flamingo´s! Op dat moment benaderde deze trip wat mij betreft de perfectie.

Ondertussen ben ik in Guayaquil waar ik slechts passeer. Ik kwam vanmiddag om 15.00 uur aan en om 21.00 uur gaat mijn bus naar Peru. Ik wens iedereen alsnog een prettige kerst en alvast een gelukkig nieuwjaar. Alle goeds gewenst voor iedereen!

Hasta luego,

Donald