Hasta la Habana, siempre!

Amistad va mas alla de mucho grande viajes
(Los Amigos)

Ola senores y senoritas!

Jawel! Het is zo ver! Ik ben eindelijk op reis en jullie mogen regelmatig meegenieten. Genieten ja want kijk maar eens even naar buiten. En weer naar binnen. En zoek nu het weerbericht van Cuba maar eens op! :)

Maar goed, we zijn hier niet om het over het weer te hebben!

Na het meer dan geslaagde feestje vrijdag (bedankt) en zaterdag in Gent moest ik zondag uiteraard mijn tas nog inpakken. Dat dit tot laat op de avond duurde behoeft geen verdere toelichting. Zo gaat dat. Bij mij in ieder geval wel.

Maar goed om deze reis goed te beginnen besloot ik om maandagochtend mezelf te verslapen, een goed begin is immers het halve werk. Gelukkig had ik maandag mijn moeder nog die me voor de laatste keer in vier maanden wakker kwam maken.

Snel ff wat gegeten en samen met pap en mam met de bus en de trein naar Schiphol. De vlucht van Amsterdam naar Madrid duurde ongeveer 2,5 uur. Het vliegtuig waarmee ik naar La Habana vloog was iets groter dan het eerste vliegtuig en toen ik mijn stoel (bij het raam!) vond zat er nog niemand naast me. Stiekem begon ik een beetje te juichen (stiekem, anders lok je het boze oog uit, jwt).

Tot het vliegtuig echt ging sluiten zat ik (letterlijk) op het puntje van mijn stoel. Tot de grootste, meest walgelijke, bezwete en ongeschoren dikzak het vliegtuig binnenwaggelde...

Jullie raden het al... Ook hij vond een ander plekje en dus kon ik heerlijk uitgebreid gebruik maken van 2 stoelen gedurende de 10,5 uur durende vlucht.

Aangekomen in la Habana ging ik redelijk vlotjes door de douane (lief lachen je kent het wel) en werd ik opgehaald door de eigenaar van de casa particular (Ramiro) waar ik slaap. Ramiro raadde me aan om meteen mijn euro's om te wisselen voor Convertible Pesos. Geen Cubaanse! Die zijn ongeveer 25 keer zo weinig waard. Zo gezegd zogediggiedaan. And off we went into the warm Havana night!

Dachten we. Maar daar stak de politie een stokje voor! Nadat ik me met een beetje pijn en veel moeite in de Fiat Polski (vraag maar aan je opa) gewrongen had hadden we nog geen 25 meter gereden of we werden aangehouden... Ramiro moest zijn papieren laten zien en ook ik werd om mijn paspoort gevraagd. Aangezien ik nog niet veel verder kwam dan het begrijpen van pasport y nombre? En het Engels van de politie agent werkelijk erbarmelijk was werd Ramiro er bij gehaald en aan de tand gevoeld.

In het Spaans uiteraard dus echt volgen kon ik het niet. Maar toen Ramiro zich omdraaide en in het Engels vroeg: "How long do we know eachother now? Four years?" kreeg ik het idee dat er iets niet helemaal legaal was aan wat we deden... Maar vlug als ik ben knikte ik met een verbaasd hoof: "Yeah, somthing like that..." en mochten we door.

Wat bleek is dat cubanen geen toeristen mogen vervoeren. En omdat de staat (uiteraard) een deel van de opbrengst van een taxirit krijgt controleert de politie hier behoorlijk streng op. Ramiro had echter gezgd dat ik een oude vriend was en dat hij me daarom op kwam halen.

Dat de werkelijkheid iets genuanceerde ligt bleek toen hij even later vertelde dat taxi chauffeurs regelmatig toeristen niet naar de casa particular brengen waar ze gereserveerd hebben. Ze zeggen dan dat ze die niet kunnen vinden of dat het een erg gevaarlijke buurt is en brengen de toeristen vervolgens naar een andere casa waar ze een commissie krijgen.

Dus... Een casa particular kun je trouwens het best vergelijken met een bed & breakfast of bijvoorbeeld zimmerfrei in Duitsland.

Na een goede nachtrust werd ik vanmorgen al vroeg gewekt door de geluiden van een stad (als plattelandsjongen ben ik dat natuurlijk niet gewend). Ik besloot van de nood een deugd te maken dus ben ik lekker vroeg opgestaan en heb ik gedouched en mijn spullen een beetje opnieuw gerangschikt.

Na een ontbijt dat Ramiro voor me maakte (gebakken aardappeltjes, gebakken ei met ham, fruit en fruitshake) heb ik een ticket voor de nachtbus naar Santiago de Cuba gekocht en ben ik te voet La Habana gaan verkennen. Eigenlijk een beetje op goed geluk wat rond gelopen, vooral om cultuur op te snuiven en de weg een beetje te leren kennen, ik kom immers nog terug.

Wel alvast naar el museo de la revolucion geweest en ook daar kennis gemaakt met de mentaliteit hier. Gelukkig telt een gewaarschuwd mens voor twee en kreeg ik argwaan toen ik in plaats van briefjes van 1 peso muntjes van 1 peso terug. Deze truc wordt veel toegepast bij toeristen. In plaats van de convertible pesos kreeg ik pesos cubana terug, wat ongeveer 25 keer minder waard is. Nadat ik aangaf dat hij morgen vroeger moest opstaan kreeg ik alsnog gewoon mijn geld terug.

Nou, dit wordt nog wat... Dit is pas van 1,5 dag! Gelukkig kun je hier op Cuba niet zo makkelijk op internet dus hebben jullie veel tijd om dit verslag te lezen. Ik ga nu naar Santiago de Cuba en zal via Trinidad, Cienfuegos en Vinales terug naar La Habana reizen. Waarschijnlijk is mijn volgende reisverslag dus pas over een dag of tien.

Dan of misschien zelfs pas de volgende keer volgen de foto's... Ik liep min of meer per ongeluk binnen in dit hotel en had dus geen kabeltje bij me.

Hasta luego!