Het leven op de boerderij

Money!

Pink Floyd - Money

Lieve lezers en lezeressen, het spijt ons! We weten dat we jullie een beetje tekort doen met hoe vaak we jullie op de hoogte brengen van ons reilen en zeilen in Australië. Als verzachtende omstandigheid voeren we aan dat we nog steeds op Manberry Station zijn en de verbinding met de buitenwereld erg minimaal is. Bij deze een update van de afgelopen zes weken in de Australische outback.

Zoals we eerder uitgelegd hebben moeten we 88 dagen werken in bepaalde specifieke sectoren zoals landbouw, visserij, veeteelt of in de mijnen. In onze planning hadden we hiermee rekening gehouden door het einde van het eerste deel van onze reis door Australië in Carnarvon te plannen. In Carnarvon zou er volgens diverse bronnen meer dan genoeg werk moeten zijn op de plantages om geld te kunnen verdienen en tegelijkertijd die 88 dagen voor het tweedejaarsvisum weg te werken. Toen bij aankomst in Carnarvon bleek dat die werkgelegenheid meer dan op zijn gat lag besloten we dan maar om tegen kost en inwoning op een boerderij te werken om dan in ieder geval maar vast aan die 88 dagen te werken. Dat hebben we de afgelopen 7 weken met wisselende ervaringen gedaan.

Zoals met bijna alles was het hier in het begin spannend, nieuw en leuk. We leerden allerlei nieuwe vaardigheden zoals het maken van een kilometers lang hekwerk met ijzerdraad en prikkeldraad, het repareren van windmolens en watertanks, rijden in verschillende auto’s en machines zoals een bobcat en een grote kraan afgewisseld met wat bekendere klusjes zoals werken in de tuin of het schoonmaken van de homestead. De lifestyle en de gespreksonderwerpen waren natuurlijk ook nog nieuw, continu de lokale radio aan en veel vragen stellen over hoe dat nou werkt zo’n enorme station runnen. Als kers op de slagroom zijn we twee weken geleden met David en twee bouwvakkers die hier waren om het dak te repareren op kangoeroejacht geweest. Rondrijden met de jeep, wij en de bouwvakkers achter op de bak, totdat we een beetje een dikke kangoeroe zagen die vervolgens door Troy, een van de bouwvakkers, geschoten en vakkundig geslacht werd. De volgende avond stond er een echt outback gerecht op het menu: stoofpotje van kangoeroestaart!

Nu het nieuwe er een beetje vanaf is beginnen we af en toe ook wat dingetjes te zien die misschien wat minder romantisch zijn. David, de boer, en zijn moeder misses Gooch, zijn om het zo maar te zeggen twee uitgesproken karakters en behoorlijk van de oude stempel. David is 45 en vrijgezel en zijn moeder zal ergens tegen het einde van de 70 zijn maar reed tot drie jaar terug nog bijna dagelijks op een motor over de station. Toen David 3 jaar oud was is zijn vader overleden na een motorongeluk hier ergens op het land en daardoor heeft misses Gooch 15 jaar lang in haar eentje de station met bijna 15.000 schapen gerund en daarnaast ook nog drie kinderen opgevoed. We geven het je te doen. Geen wonder dus dat je haar misschien het best kunt typeren als streng doch rechtvaardig.

In de afgelopen jaren hebben ze hier een droogte, een overstroming en een enorme bosbrand overleefd en dat heeft natuurlijk zijn sporen achter gelaten. Naast de letterlijke sporen in de vorm van een hele hoop dode bomen ook behoorlijke financiële sporen hebben wij het idee want nu ook de prijs van koeien en schapen begint te dalen worden de gesprekken aan tafel er niet altijd vrolijker op. Kortom, het leven van een Australische boer, in ieder geval in west Australië, gaat niet over rozen. Er moet keihard gewerkt worden om quitte te draaien, laat staan om iets te verdienen.

En laten wij nu in onze planning opgenomen hebben om dat hier te doen! Ook onze financiële situatie begon langzaam maar zeker steeds minder gezond te worden en daarom zijn we twee weken geleden weer begonnen met het zoeken van betaald werk. We hebben een hoop advertenties in de gaten gehouden en uiteindelijk zelf ook een advertentie online gezet om onze diensten aan te bevelen. In een week tijd hebben we verschillende reacties gekregen en uiteindelijk zijn we gisteren gaan kijken op een station hier ongeveer 100 km vandaan.

Op Warroora Station hebben ze naast koeien en schapen ook 50 km prachtige kustlijn die ze gebruiken om extra inkomsten te genereren door middel van toerisme. Er zijn verschillende plekken waar je mag kamperen en bovendien worden de oude homestead en scheerderskwartieren verhuurd aan vakantiegangers. We werden door de boer rond geleid en aangekomen bij een van de witte stranden aan de helderblauwe Indische Oceaan zei hij: ‘Jullie hebben geluk want momenteel is de walvissen trek in volle gang. Ze komen vaak vlak langs de kust voorbij!’. Alsof om zijn woorden te onderstrepen spoot op precies dat moment midden in ons gezichtsveld een walvis een enorme spuit water de lucht in….

Over twee weken gaan we daar aan de slag om voor vier weken een Iers stel dat met vakantie gaat af te lossen. Ideale planning want aan het eind van de vierde week komt Donald’s broer Daniel voor vier weken naar Australië en dus kunnen we nog even snel een reisbudget bij elkaar werken om samen met Daniel op te maken tijdens het vervolg van onze rondreis door Australië.

Ook op Warroora zullen we slechts beperkt internet hebben helaas zal het volgende verslag dus waarschijnlijk ook weer even op zich laten wachten. Daarom zullen we ons best doen om zo veel mogelijk vette dingen mee te maken zodat het een spetterend verslag wordt!

Tot de volgende keer!

Sandra en Donald