Goede tijden, slechte tijden

Het leven is wat je gebeurt terwijl je andere plannen maakt

Acda & De Munnik - Laat me slapen


Gelukkig nieuwjaar beste lezers!

Het heeft deze keer extra lang geduurd voor jullie iets hoorden van jullie favoriete reizigers in Australië en dat is niet zonder reden. In december is bij Donald kanker vastgesteld.

Zodra het woord kanker valt wordt het vaak stil en spoken er meteen allerlei enge beelden door je hoofd. Behalve als er kankerjood wordt geroepen, dan denken mensen vaak aan voetbal. Maar in dit geval ging het dus om de ziekte kanker, en wel bij Donald. Gelukkig was de dokter vanaf het begin erg positief; ‘Je wilt natuurlijk helemaal geen kanker maar als je het dan toch moet hebben en je mag kiezen dan wil je het liefst deze vorm van kanker.’ Dus. Bovendien gaf hij aan dat we er erg vroeg bij waren en dat zo’n 99% van de mannen bij wie in dit stadium teelbal kanker wordt geconstateerd volledig herstelt. Het valt allemaal wel mee.

Natuurlijk maakt de mededeling dat je kanker hebt toch veel indruk en de eerste paar dagen toen voor ons nog niet helemaal duidelijk was hoe nu verder hebben we het best moeilijk gehad. Gelukkig zijn we erg goed geholpen en was het eigenlijk al bijna voorbij voor we het ons goed en wel beseften. Op 11 december gingen we naar de huisarts en op 18 december werd Donald al geopereerd. De volgende dag huppelde hij het ziekenhuis uit en we leefden nog lang en gelukkig. Nou ja, bijna dan.

Tijdens de operatie is al het kwaadaardige weefsel verwijderd en in principe is Donald dus gewoon de gezonde Hollandse jongen die hij de afgelopen jaren altijd was, er zijn geen uitzaaiingen gevonden. Echt, jullie hoeven je geen zorgen te maken want hij voelt zich kiplekker. Er is echter één maar. Uit onderzoek van het weefsel is gebleken dat de kans op terugkeer op dit moment erg groot is (groter dan 30% wat gemiddeld is na zo’n operatie). Om die kans op terugkeer te minimaliseren heeft de uroloog chemotherapie aangeraden en natuurlijk volgen wij zijn advies op. Omdat de bijwerkingen van chemotherapie indringend kunnen zijn hebben we er voor gekozen om tijdelijk terug naar Nederland te komen. Let op: TIJDELIJK.


Zo, nu hebben we er eigenlijk al veel meer aandacht aan geschonken dan we eigenlijk graag zouden willen maar je kunt het maar beter even helder stellen. Vanaf nu alleen nog maar leuke dingen!


In ons laatste verslag keken we onder andere uit naar ons volgende baantje, werken op een bloemenkwekerij. Om heel kort te zijn, dat is niet door gegaan. In plaats daarvan hebben we een misschien nog wel veel vettere ervaring opgedaan: we hebben gewerkt voor een schapenscheerder!

We hebben drie weken lang keihard gewerkt als rouse about. Dat wil zeggen dat we er voor zorgden dat de afgeschoren wol opgepakt werd, schoongemaakt werd, goede van slechte wol gescheiden werd en dat de werkplaats van de scheerder schoon bleef. Soms moesten we er ook voor zorgen dat er telkens voldoende schapen naar de scheerders gedreven werden zodat zij konden blijven scheren. Wederom een totaal onverwachte en enorm bijzondere ervaring waarbij we niet alleen veel hebben geleerd en verdiend maar ook weer een aantal uitgesproken Australische persoonlijkheden hebben leren kennen.

Nadat we met ons baantje als rouse about genoeg geld hadden verdiend om weer een tijdje rond te kunnen reizen reden we langzaam maar zeker richting Sydney waar op 30 december pa en ma Meulensteen landden. Na een tussenstop in Hong Kong arriveerden zij precies op tijd om met ons oud en nieuw te vieren in the land down under. Uiteraard zijn we op oudejaarsavond gaan kijken naar het vuurwerk bij de beroemde Harbour Bridge, erg indrukwekkend.

Eenmaal bijgekomen van de lange reis, het tijdsverschil en oud en nieuw hebben we op 2 januari Sydney achter ons gelaten en zijn we richting the Blue Mountains gereden. De Blue Mountains vormen een prachtig nationaal park vlakbij Sydney en we hebben twee fantastische wandelingen gemaakt langs diepe afgronden, hoge watervallen en prachtige vergezichten. We hebben ‘op zijn backpackers’ gratis gekampeerd midden in de bossen en we hebben genoten van het heerlijke Australische weer. Omdat we op 5 januari in de stad Wagga Wagga moesten zijn voor de uitslag van het onderzoek naar aanleiding van Donald’s operatie moesten we de Blue Mountains helaas ook al weer snel achter ons laten.

De uitslag van het onderzoek was zoals eerder gemeld positief want geen uitzaaiingen en dus moest dat even gevierd worden. Maar omdat Wagga Wagga nou niet bepaald een bruisende stad is zijn we daarna ook weer snel weg gegaan.

Via Canberra waar we het indrukwekkende nationale oorlogsmonument hebben bezocht en Jervis Bay waar we twee nachten op een ‘bushcamping’ hebben gestaan zijn we op 13 januari gearriveerd in misschien wel onze favoriete stad in Australië, Melbourne. Melbourne heeft voor ons de perfecte mix van veel diversiteit en activiteit met de nodige groene parkjes en veel steegjes vol kleine koffie barretjes. Het weer was misschien niet zo goed maar daar hadden we al snel een goede remedie tegen gevonden, elke keer als het begon te regenen schoten we de dichtstbijzijnde kroeg in om een biertje te drinken. Hoe je een nadeel in je voordeel kunt laten werken.

Gisteren, op de verjaardag van Donald, zijn we over de prachtige Great Ocean Road naar bekend terrein gereden: Apollo Bay. In Apollo Bay verblijven we natuurlijk bij Rayville, de accommodatie waar we aan het begin van ons Australische avontuur 3 maanden gewerkt hebben. Stiekem voelt het toch een klein beetje als thuiskomen. De accommodatie is nauwelijks veranderd en ook in de winkels zien we de zelfde gezichten als bijna een jaar geleden. We zijn lekker uit eten geweest en hebben een paar flinke strandwandelingen gemaakt.

Morgen gaan we weer verder over de Great Ocean Road in de richting van de Twelve Apostles maar daarna wordt het langzaam maar zeker tijd om weer terug te gaan richting Sydney. Pa en ma Meulensteen vliegen 28 januari vanaf Sydney weer terug naar huis en zodra wij de auto verkocht hebben boeken ook wij een ticket terug.

Net als met de regen in Melbourne gaan we ook van onze terugkeer in Nederland gewoon een voordeel maken. We gaan genieten van het feit dat we onze vrienden en familie sneller dan verwacht weer zien. Tot snel!

Groetjes,

Sandra en Donald