The land down under

And he said, "I come from a land down under
Where beer does flow and men chunder

Men At Work - Land Down Under

Happy new year mates!

Vanuit de zonovergoten achtertuin van wat voorlopig waarschijnlijk ons home away from home wordt wensen wij iedereen het allerbeste voor 2014. Na ons vorige verslag vlogen we naar Kuala Lumpur om kerst te 'vieren' voor we door vlogen naar het beloofde land.
Kuala Lumpur is een hele grote stad met alle bijbehorende gemakken en bovendien ook nog een paar leuke bezienswaardigheden. Zo hebben we een bezoek gebracht aan de onvermijdelijke Petronas Towers, hebben we het koloniale oude stadscentrum bezocht, in China town rondgesnuffeld en een enorme vogelkooi bezocht. We zijn naar de bioscoop geweest en hebben ons prima vermaakt in afwachting van onze vlucht naar Melbourne.

Budget minded als we zijn hadden we via Air Asia een bijzonder goedkope vlucht gevonden die ons gedurende de nacht naar Australië zou brengen. Nu hadden we al vaker met deze maatschappij gevlogen maar stiekem hoopte we tijdens een intercontinentale vlucht op iets meer beenruimte als op de vluchten van twee à drie uur. Helaas pindakaas bleek die hoop ijdel en was het principe van een intercontinentale budget vlucht het zelfde als die van de kortere vluchten.

Gelukkig duurde de vlucht slechts acht uur en voor we het wisten zagen we onze eerste Australische zonsopkomst! Vanuit het vliegtuig zagen we Melbourne verschijnen en eerlijk is eerlijk, er waren iets meer wolken te zien dan waar we op gehoopt hadden. De piloot deed er nog een schepje bovenop door zonder blikken of blozen te vermelden dat het met 14 graden niet bijzonder warm was voor de tijd van het jaar. Even dachten we het verkeerd verstaan hadden maar nadat hij deze boodschap nog eens fijntjes herhaalde pakten we onze trui maar vast uit de rugzak.

Omdat ze in Australië nogal gesteld zijn op hun prachtige natuur zijn de regels voor het invoeren van voedsel of dierlijke producten behoorlijk strict. Omdat wij net als jullie wel eens naar het tv programma Border Security gekeken hebben en we weinig zin hadden om in een van de afleveringen te figureren hadden we onze backpack drie keer nagekeken en zelfs onze bergschoenen schoon gemaakt voor we op het vliegtuig stapten. Desondanks liepen we toch met enigszins knikkende knieën de douane tegemoet.
De vrouw die onze paspoorten aannam keek een keer naar onze paspoorten en naar de informatie die we ingevuld hadden op het verplichte binnenkomst formulier en zuchtte diep. "Jullie hebben geen adresgegevens ingevuld", zei ze zwaar geïrriteerd. "Waar verblijven jullie? Wat is jullie telefoonnummer?" Eeeh, bij een vriend maar we weten niet waar hij woont en wat zijn telefoonnummer is, hij haalt ons zo op hier, antwoordden wij enigszins overrompeld door haar uitval. "En wat nou als hij niet op komt dagen? Wat dan? Je kunt niet zomaar op komen dagen in Australië en dan geen contactgegevens hebben!" riep ze, nog steeds verontwaardigd. Gelukkig konden we ons beheersen en hielden we onze mond dicht zodat ze al snel inbond en ons onder het mompelen van een paar verwensingen (’het zal wel aan de Y-generatie liggen’) toch maar het land binnen liet. So much for the warm welcome!

Gelukkig werd dit ongemakkelijke begin meer dan goed gemaakt in de afgelopen week. Angus, de vriend die ons op zou komen halen, was er natuurlijk gewoon en liet ons op weg naar het huis waar hij en Rob, een andere Australiër die Donald in Zuid Amerika heeft leren kennen, Melbourne zien. Na een verfrissende douche namen Angus en Mel, zijn vriendin, ons mee naar een van de wellicht duizenden hippe eettentjes van Melbourne. We maakten hier kennis met de ongekende koffie en eet cultuur die kenmerkend is voor deze relaxte stad. Op iedere hoek van de straat kun je een koffie op wel tien verschillende manieren bestellen, termen als skinny latte, long black en long mac vlogen ons om de oren.

Na een middagdutje gingen we naar een ander gedeelte van de stad om in een hippe rooftop bar de eerste Australische biertjes te drinken, een paar vrienden van Angus en Mel te ontmoeten en in een wederom erg hippe tent te gaan eten. Melbourne is een stad van levensgenieters en wij deden op onze eerste dag hier volop mee.

Voor oud en nieuw zakten we de kust af naar Barwon Heads waar we oud en nieuw vierden in het fantastische beach house van de ouders van een van de vrienden van Angus en Rob. Met een groep van ongeveer vijfentwintig à dertig man vierden we het nieuwe jaar onder het genot van heerlijk eten (van de barbecue natuurlijk) en drinken.

In de daaropvolgende dagen namen Rob en zijn vriendin Georgie ons mee nog een stukje verder zuidelijk naar Lorne, naar het vakantiehuis van zijn ouders. Dit was pas echt het paradijs! Papegaaien en kaketoes kwamen tot op het balkon van het huis, 's nachts hoorden we de koala's in het aangrenzende bos naar elkaar roepen en we zagen er zelfs een vlak voor onze neus de weg een beetje onhandig oversteken. Rob en Georgie namen ons mee over misschien wel de mooiste weg ter wereld; the Great Ocean Road. Vanuit Lorne reden we in ongeveer twee uur naar de bekende rotsformatie the Twelve Apostles. We aten fish en chips en bezochten een kaasboerderij op de terug weg, ook hier was het leven goed.

Inmiddels zijn we terug in Melbourne en hard op zoek naar een baantje. Mel en Angus helpen ons waar ze kunnen en via verschillende websites hebben we al gesolliciteerd voor baantjes in de keuken, als verhuizer, als schoonmaker en als receptionist in een backpackers hostel. Ook onze zoektocht naar een camper is inmiddels in volle gang. We hebben er de afgelopen twee dagen drie bekeken maar hebben nog niet exact gevonden wat we willen hebben. Gelukkig kunnen we voorlopig nog even bij Rob en Angus terecht dus hoeven we geen overhaaste beslissingen te nemen.

Terwijl het hier langzaam zomer aan het worden is mengen we ons tussen de Ozzies en proberen we onszelf het Australische lingo aan te leren. Breakfast is hier 'brekkie', 'avo' betekent afhankelijk van de context een avocado of afternoon (middag) en een 'barbie' is natuurlijk een barbecue. Zo is een van de favoriete gerechten van de Ozzies ’roo on the barbie’ (kangoeroe op de barbecue). Jullie hoeven je dus geen zorgen te maken dat we snel terug komen, we vermaken onszelf nog wel even hier.

Groetjes,

Sandra en Donald

Sandra: 26
Donald: 27