Kerst in het verre oosten

Picture yourself, in a boat on a river,
with tangerine trees and marmelade skies

The Beatles - Lucy in the sky with diamonds

Na mijn vorige verslag in Kanchanaburi heb ik de prachtige watervallen van Erawan National Park, Hellfire Pass en het bijbehorende museum en natuurlijk de beroemde ' Bridge over the river Kwai' bezocht. De watervallen waren zoals gezegd erg mooi en de brug was leuk om te zien maar veruit de meeste indruk maakte het museum bij Hellfire Pass. We weten in Nederland vrij veel over de concentratiekampen van Nazi Duitsland maar vergeten vaak dat er in Azie ook aardig wat nare dingen gebeurd zijn. Iets wat in het Hellfire Pass museum duidelijk in beeld gebracht werd. Ik zal niet zeggen dat het even indrukwekkend was als Auschwitz maar het zat er toch niet heel ver naast.

Na deze indrukwekkende dag en een dag om er van bij te komen ben ik vanuit Kanchanaburi via Bangkok naar Chiangmai gereisd. Na een gruwelvertraging van 6 uur (!!!) kwam ik in plaats van 10.00 uur 's ochtends om 16.00 uur 's middags aan in Chiang Mai! Snel een goedkoop hostel gegaan en omdat de dag toch al kapot was maar aan het bier gegaan met een Nieuw Zeelander, een Canadees en de Amerikaanse Richelle, voorheen beter bekend als Richard.

Toen we ook iets gegeten hadden en Richelle iets te veel informatie begon te geven over haar (?) prive leven was het tijd om de stad in te gaan. Chiang Mai is echt een super relaxte stad, heel anders dan Bangkok of Phuket. Natuurlijk lopen ook hier relatief veel 'werkende dames' en oude mannen met iets te jonge Thaise dames rond maar het is minder 'in your face' dan in de twee eerder genoemde steden. Omdat de muziek bovendien over het algemeen meer naar de tonen van Bob Marley dan de pompende beats van de Black Eyed Peas neigt en we van de ene rooftop bar naar de andere reggae bar rolden was mijn eerste avond in Chiang Mai al snel meer dan geslaagd. Dit betekent meteen dat ik me mijn eerste ochtend in Chiang Mai niet echt kan herinneren...

Maar tijdens mijn eerste middag heb ik lekker relaxt een aantal tempels bezocht en gewoon lekker rondegelopen in het oude stadscentrum. Na een rustige kerstavond heb ik me ook eerste kerstdag cultureel verantwoord vermaakt door een tempel buiten de stad en het nabijgelegen koninklijk paleis te bezoeken. Bij terugkomst in mijn hostel werd ik verrast door een gratis maaltijdsalade en een lekker koud biertje, geheel verzorgd door mijn hostel! Nadat ik hier dankbaar gebruik van gemaakt had besloot ik naar de stad te gaan, een nieuw boek te halen en ergens op het terras te gaan zitten.

Ik zat echter nog geen 5 minuten te genieten van mijn welverdiende Erdinger toen ik uitgenodigd werd om aan te schuiven bij een gezelschap twee tafels verder. Op eerste kerstdag hoort immers niemand alleen te zin! Dit bonte gezelschap bestond uit een Australische moeder (60+) en dochter (40+), een Engelse vriendin van hen, een Engelse, maar in Vietnam woonachtige vriend van de Engelse (volgen jullie het nog?) en een Israelische die de in Vietnam woonachtige Engelse vriend van de Engelse op de bus van Bangkok naar Chiang Mai tegen gekomen was... Omdat ik al gegeten had kon ik me volledig op het drinken richten en nadat ook mijn nieuwe vrienden goed gegeten hadden was het tot in de vroege uurtjes onrustig in Chiang Mai...

Wat weer tot gevolg had dat ik op mijn laatste dag in Chiang Mai overdag eigenlijk niet zo heel veel meer heb gedaan dan lezen en op het terras zitten. 's Avonds ben ik echter naar een Muay Thai avond gegaan. Er werden verschillende gevechten uitgevochten, van de kids en de vrouwen tot de echte mannen en een (vrij triest) zogenaamd grappig pauze nummer. Het was volgens mij niet echt een belangrijke wedstrijd want ondanks dat er rake klappen vielen was het volgens mij niet echt een strijd op leven en dood zullen we maar zeggen... Alleen het dames gevecht ging ergens om maar , sorry dames, Muay Thai voor vrouwen is eigenlijk het zelfde als vrouwenvoetbal...

De volgende dag ben ik met de bus van Chiang Mai naar de grens met Laos gegaan vanwaar ik de dag daarna (28 december) de slow boat naar Luang Prabang genomen heb. Deze tweedaagse tocht over de Mekong rivier is een van de highlights van mijn reis tot nu toe. De hele dag op een boot met de meest prachtige natuur om me heen. Regelmatig moest ik aan de film Apocalyps Now denken, ook al speelt deze natuurlijk in Vietnam. In de bus had ik de Nederlanders Bernard en Rombout al ontmoet en op de boot heb ik nog een hele hoop toffe gasten ontmoet.

Aangekomen in Luang Prabang besloten Bernard en Rombout een wat luxere accommodatie op te zoeken en besloot ik om met 4 andere jonge gasten een hostel met een dorm op te zoeken. Het klinkt misschien raar, maar na al die eigen kamers die ik tot nu toe heb gehad vind ik het eigenlijk wel heel relaxt om weer in een dorm te slapen. Het gebrek aan persoonlijke ruimte wordt meer dan gecompenseerd door het sociale aspect. Iedereen praat met elkaar en er zijn altijd mensen om samen iets mee te gaan doen, heerlijk!

Na oud en nieuw vertrek ik richtng het zuiden van Laos, via de Plain of Jars, Vang Vien (tuben) en de hoofdstad Vientiane helemaal naar het zuiden naar Si Phan Don (4 Thousand Islands). Ik wens jullie alvast een heel gelukkig nieuwjaar toe, ik ga mijn nieuwjaar in ieder geval inluiden op het strand aan de oever van de Mekong!

Vi ses!
Hasta Luego!
Tot de volgende keer!