Nieuw land, nieuwe mensen, nieuw avontuur!

I once told a friend
that nothing really ends
no one can prove it

dEUS - Nothing really ends

Zoals ik aan het eind van mijn vorige verslag al aangaf heeft er behoorlijk wat tijd tussen het vorige en het huidige verslag gezeten. In de tussentijd is er zo veel gebeurd dat ik me wel een jaar ouder voel!

Na Vientiane viel ons reisgezelschap dus deels uit elkaar. Met de overgebleven 5 die hards (Taeja, Marlon, John, Roel en ik) vertrokken we vol goede moed naar Thaekhek om daar een scooter/motor tocht te gaan doen. Omdat we onszelf als behoorlijk hardcore beschouwden verwierpen we de optie van een VIP bus en gingen lekker met de local bus. Heerlijk! Tussen een kleine duizend aubergines en ongeveer evenveel maiskolven, met mijn hoofd tussen mijn knieen hadden we slechts een dikke 6 uur nodig om de toch al gauw 340 km tellende weg af te leggen.

Toen we in Thaekhek aankwamen konden we net op tijd beslag leggen op de laatste 5 bedden in het hostel waar we ook de motorscooters (100cc) wilden huren zodat we de volgende dag lekker op tijd konden vertrekken. Deze driedaagse tocht is een van de gaafste dingen die ik in Laos gedaan heb. In die drie dagen tijd hebben we ongeveer 400 km over stoffige en hobbelige weggetjes in afgelegen Zuid Oost Laos afgelegd. Aan het eind van de relaxte eerste dag pikten we weer een reisgenoot op (Foppe, jawel, Nederlander) zodat we weer met een mooi even aantal waren.

Dag twee begon met een 5 uur durende helse tocht over zandweggetjes waar je nauwelijks kon voorkomen dat je elke meter minimaal 1 kuil te pakken had. Maar toen we deze weg achter ons lieten en we de innerlijke mens versterkt hadden met een lekkere Laotiaanse noodle soep volgde een heerlijk stukje crossen door de bergen. Lekkere slinger weggetjes met redelijk tot goed wegdek, een genot om te rijden! Tegen de avond kwamen we aan bij de gewenste plaats van bestemming: de grot van Konglor.

Deze 8 km lange grot die dwars door een berg heen leidt hebben we de volgende dag per boot verkend. Heel erg indrukwekkend, met grote gewelven en 'zalen' maar ook met nauwe doorgangen waar de boot maar net door kon. Een goed begin van dag 3 kortom. Na de grot van Konglor zijn we in razend tempo terug gereden naar Thaekhek om de volgende dag naar Pakse en vervolgens si Phan Don te kunnen reizen.

Op Si Phan Don (four thousand islands) hadden we twee verjaardagen te vieren, die van Marlon en die van ondergetekende. Even was ik bang dat ik mijn sweet 26 in een ziekenhuis door zou moeten brengen want de twee dagen voorafgaand aan deze heuglijke dag heb ik met koorts en buikkrampen platte rust moeten houden maar darwinzijdank voelde me ik op die 15e januari weer kiplekker. Gelukkig is Si Phan Don het hangmat paradijs van Laos, dus er zijn vervelender plekken om je koest te moeten houden...

Op mijn verjaardag hebben we een waterval bezocht en hebben we een bootje gehuurd om de zeldzame Irrawady dolfijn te gaan spotten, heel bijzonder. 's Avonds hebben we nog een leuk feestje gebouwd in de lokale reggaebar en op het strand.Onze laatste dag in Laos zijn we met een tube de rivier afgezakt tot aan monkey island, een opvangcentrum voor apen, waar we gebbq'd hebben en de aapjes bezocht hebben.

Na al dit gerelax was het vorige week dinsdag tijd om de bus naar Cambodja te nemen. Wederom tijd om afscheid te nemen want Marlon en Taeja gingen niet met Roel, John en mij mee naar Virachey Nationaal Park in Noord Oost Cambodja. Nadat we al drie keer afscheid hadden genomen (toch wel in de zelfde boot en bus naar de grensovergang) kwam er in Cambodja toch echt een eind aan ons vijftal waar we al ruim 2 weken mee samen reisden.

Maar, niet getreurd, nieuw land, nieuwe mensen, nieuw avontuur!

Met zijn tienen in een busje gevouwen werden we naar een plek gebracht waar we de bus naar Ban Lung zouden nemen. Was alleen wel ff 2,5 uur wachten. Nadat de lokale busjeseigenaar ons had proberen te overtuigen om gebruik te maken van zijn diensten (tot en met een nep telefoontje van de 'chauffeur van onze bus naar Ban Lung' dat hij panne had en het heel erg lang zou duren) konden we na twee uur gewacht te hebben toch eindelijk vertrekken naar Ban Lung.

Ban Lung is een vrij rustig provinciestadje waar eigenlijk niets te beleven valt. Maar gelukkig hadden we John bij en John heeft een neusje voor het vinden van een feestje zelfs in afgelegen provinciestadjes als Ban Lung. Dus toen we na ons avondeten wat rond gingen lopen duurde het5 niet lang voordat we uitgenodigd werden om de eerste verjaardag van iemands dochtertje mee te vieren. Omdat er eigenlijk maar 1 iemand een klein beetje Engels sprak werd er vooral veel bier gedronken. Wat een hartelijk welkom in Cambodja!

Vanuit Ban Lung hebben we het nabijgelegen Virachey National
Park bezocht tijdens een driedaagse tocht. Omdat er in dit deel van Cambodja maar een pinautomaat te vinden was en die automaat geen mastercard accepteerde hebben we ons in duizend bochten moeten wringen (Thai Baht omwisselen voor dollars, geld overmaken naar iemand die wel veel cash had en niet eten op de laatste dag) om hier voor te kunnen betalen maar uiteindelijk is het gelukt om alles te betalen.

De driedaagse trek door het park was heel erg gaaf. Op de eerste dag werden we achter op de motor (1,5 uur) over de bekende stoffige wegen naar een rivier gebracht. Met een bootje werden we vervolgens twee uur stroomopwaarts gevaren naar een dorpje aan de rand van het nationaal park. Dit dorpje bestaat uit een kleine 60 inwoners (7 gezinnen) en er is uiteraard geen continue stroomvoorziening. Er is wel een generator die ieder gezin iedere dag 1 uur mag gebruiken. Dit werd met name 's avonds duidelijk toen de plaats waar de muziek en het licht vandaan kwamen ieder uur wisselde.

De volgende dag hebben we 5 uur door dichte begroeiing, bamboobossen en droogstaande stroompjes naar onze kampplaats gehiked. Heel erg gaaf. Lekker zwemmen in de rivier daar en 's avonds fikkie stoken en kaarten totdat het tijd werd om in onze hangmat (met muskietennet!) te kruipen. In deze comfortabele bedden werden we de volgende ochtend wakker gemaakt door de opkomende zon en een grote hoeveelheid dierengeluiden. Na het ontbijt zijn we terug naar het dorpje gewandeld en hebben net als dag 1 de boot en de motor terug naar Ban Lung genomen.

Zoals eerder vermeld was ons geld op dat moment echt heel erg op en dus hebben we op de weg naar Phnom Penh buiten wat fruit niets gegeten. Gelukkig hebben ze hier in Phnom Penh wat meer pinautomaten en dus hebben we ondertussen onze maagjes weer heerlijk vol zitten.

Vandaag hebben we de tijd genomen om het verschrikkelijke verleden van Cambodja te onderzoeken. De gevangenis en folterplek S 21 en de beruchte 'Killing Fields' hebben een diepe indruk gemaakt. De gruwelijke daden die hier gepleegd zijn komen erg dicht in de buurt van wat ik in Auschwitz gezien heb.

Sorry voor dit erg lange verslag, het was immers alweer eventjes geleden dat ik jullie op de hoogte gesteld had. Speciaal voor Pim heb ik ook een hoop foto's bijgevoegd... :)

Vi ses!
Hasta Luego!
Tot de volgende keer!