Vietnam, in veel opzichten een heel bijzonder land

ticket naar de zon
om bij jou te zijn

Superdiesel - Ticket naar de zon


Omdat, zoals ik in mijn vorige verslag al aangaf, mijn tijd in Azie er al weer bijna op zit en het in noord Vietnam niet echt schitterend weer was besloot ik al vrij snel nadat ik in Hanoi aankwam om een vlucht naar zonnig Singapore te boeken. Ook al vind ik Vietnam echt te gek, ik wil die laatste paar dagen zon toch nog ff meepakken nu het nog kan zal ik maar zeggen!

Na mijn vorige verslag heb ik namelijk (voor het eerst in ruim 2 maanden) mijn lange broek en jas van stal moeten halen! Bij aankomst in Hue merkte ik al dat het net ff iets kouder was dan ik gewend was van de afgelopen maanden en tijdens mijn tour naar de DeMilitarised Zone (DMZ) was ik erg blij dat ik mijn jas had meegenomen.

Nu is het zo dat je overal in Vietnam herinnerd wordt aan de verschrikkelijke 'Amerikaanse' oorlog van '65-'75 maar ironisch genoeg is er nergens zo veel gevochten als in de DMZ. Tijdens de tour die ik geboekt had bezochten we onder andere een Amerikaanse basis en de Vinh Moc tunnels, tunnels waar een compleet dorp bijna 6 jaar onder de grond leefde. In de meeste tunnels kon ik niet rechtop staan en de kamers waar hele gezinnen leefden klein noemen is meer dan een understatement.

Na deze indrukwekkende dag vol oorlogsverhalen besloot ik de dag er na wat verder de geschiedenis in te duiken in de oude stad van Hue. Ik heb de hele dag rond gelopen door nauwe straatjes, over enorme oude stadswallen en in de prachtige verboden stad in de keizerlijke citadel.

Mijn volgende bestemming, of in ieder geval tussenstop op weg naar Hanoi, was Dong Hoi. Ik kocht een ticket op de lokale trein van een verbaasde spoorweg medewerker (zeker weten?) en pas toen ik de prehistorische trein zag snapte ik een beetje waarom. De trein had geen ramen (dat zit maar in de weg) en de bankjes waren ouderwets houten bankjes. Je weet wel, van die bankjes waar je al pijn aan je kont van krijgt als je er alleen maar naar kijkt... Het eerste uur was ff wennen maar tijdens het tweede uur zat ik eigenlijk best prima en ook uur 3 en 4 kostten me geen centje pijn. Ondertussen genoot ik van de prachtige uitgestrekte groene rijstvelden en de limestone rotsen en heuvels die het Vietnamese landschap zo typeren. Toen we na zo'n 5,5 uur aankwamen was ik toch een klein beetje stijf van het houten bankje en ik was blij dat ik mijn benen even kon strekken.

Nadat ik mijn ticket voor de nachttrein naar Hanoi geboekt had en mijn backpack in een storage room had achter gelaten nam ik een xe om, of moto taxi, naar de Phong Nha caves, Vietnam's grootste en mooiste grotten en de reden van mijn stop in Dong Hoi. Het kostte wat geld en moeite om er te komen, maar dat was het meer dan waard! Alhoewel op het kitscherige af verlicht (allerlei schitterende kleuren) waren de grotten ronduit indrukwekkend.

Gezien mijn lange dag viel ik als een blok in slaap toen we om 23.30 uur het station in Dong Hoi verlieten en werd ik pas wakker toen we de volgende dag al bijna in Hanoi waren.

Zoals gezegd boekte ik zo snel mogelijk een ticket naar de zon en niet veel later boekte ik ook een ticket naar het nabij gelegen Halong Bay. Halong Bay is een prachtig gebied in de Zuid Chinese zee waar duizenden limestone rotsen en eilanden uit de zee oprijzen en een schitterend, onwerkelijk landschap creeren. Op dag een van mijn tweedaagse tour was het nogal mistig en zagen we helaas niet zo veel maar op dag twee klaarde het op en was het genieten geblazen!

Na mijn terugkomst in Hanoi heb ik lekker te voet de stad verkend, genoten van al het eten dat je op iedere hoek van de straat kunt krijgen (iets wat ik echt ga missen) en ben ik natuurlijk een hoop mensen tegengekomen die ik onderweg heb leren kennen. Ik heb museums bezocht, goedkoop bier gedronken en het mausoleum van Ho Chi Minh bezocht.

Vietnam was top maar, nogmaals, het is tijd om mijn laatste dagen zon te gaan meepakken voor ik jullie weer kom vergezellen in ons koude kikkerlandje!

Vi ses!
Hasta Luego!
Tot de volgende keer!