Same same, but different

Lalalalalalala
Lalalalalalala

Broken Glass Heroes - Delphonic

Vanuit Cambodja ben ik nu ongeveer tien dagen geleden naar Vietnam gereisd. Vol goede moed vertrok ik na het schrijven van mijn vorige verslag vanuit Sihanoukville naar Ho Chi Minh City, ook wel bekend als Saigon.

Mijn hotel had mijn visum en ticket voor de bus geregeld dus dat kon niet mis zou je zeggen. En inderdaad, tot aan de grens verliep alles gesmeerd, bus op tijd in Sihanoukville, overstap in Phnom Penh geen problemen en vlak voor de grens nog even lekker ontbijten om de laatste Riel op te maken. Bij de grens moest iedereen zijn paspoort inleveren bij de mensen van de busmaatschappij zodat alles lekker vlotjes verliep... En inderdaad, het ging van een leien dakje... Voor iedereen behalve mij natuurlijk. Bleek dat die pilo's van mijn hotel in Sihanoukville een visum vanaf 3 februari hadden aangevraagd terwijl ik op 1 februari dus al aan de grens stond... Gelukkig zijn de meeste douaniers een stuk soepeler als ze een briefje van $20,- ontvangen en dus kon ik gelukkig gewoon de Vietnamese grens oversteken.

Eenmaal aangekomen in Saigon een hotel gezocht ff gedouchet en de stad in gegaan. Saigon is echt een hele grote stad met heel erg veel inwoners en bijna net zo veel scooters. Waar het oversteken van de straat in het begin nog een onmogelijke opgave lijkt merk je al gauw dat je gewoon moet gaan. Alle scooters houden rekening met elkaar en met het overstekend wild en er gaat dan ook zelden iets echt mis.

Saigon is ook een schone en groene stad, zeker vergeleken met de steden in Laos en Cambodja een verademing. Ik heb dan ook twee dagen met veel plezier rondgelopen, musea over de Vietnam oorlog bezocht en mensen gekeken.

Na twee dagen Saigon ben ik met de bus naar het in de bergen gelegen Dalat gegaan. Voornaamste trekpleisters in Dalat zijn de rust en de prachtige ligging. Samen met een Australisch stelletje dat ik op de bus leerde kennen heb ik, op hetzelfde soort scooters als waarop ik in Laos die drie daagse tocht heb gedaan, de omgeving verkend. Een super relaxte en goedkope manier en je ziet ook nog eens heel veel in een korte tijd. Zo hebben we naast de prachtige omgeving bijvoorbeeld het architectonisch experiment Dalat Crazy House, het koninklijk zomer paleis en een enorme gouden Buddha gezien.

Alles ging goed, zelfs in het ook hier vrij drukke verkeer, totdat we terugkwamen bij het hotel en ik de scooter wilde parkeren... Ik was al atgestapt en gaf een klein beetje gas om de stoep op te rijden toen ik mijn evenwicht verloor en daardoor het gas nog verder opentrok. Mijn scooter schoot naar voren en tikte een geparkeerde scooter aan die op zijn beurt weer tegen de glazen deur van het hotel aanreed. Het ging niet eens zo lomp hard maar met een enorm geraas brak de glazen deur in een kleine 100.000 stukken...

De receptionist schrok zich natuurlijk een Vietnamees hoedje maar reageerde desondanks redelijk relaxed en na een telefoontje met de eigenaar en de glaszetter heb ik de kosten van een nieuwe deur voor mijn rekening genomen. Op dat moment stond het huilen me nader dan het lachen maar gelukkig bood het Australisch stelletje me een pilsje voor de schrik aan en al snel kon ik er eigenlijk wel weer om lachen, wat een toestand!

De dag erna nam ik de bus door het prachtige landschap van centraal Vietnam naar Hoi An. Hoi An staat naast het oude centrum vooral bekend om het lekkere eten en het maken van maatkleding. Dus nadat ik me twee blousen had laten aanmeten en ik het oude centrum eens goed bekeken had heb ik me aan de diverse culinaire hoogstandjes gewaagd. Kortom, Vietnam bevalt me erg goed! Dit zal helaas een van de laatste verslagen zijn (aaah) want over 19 nachtjes slapen zit het avontuur er al weer op!

Na bijna drie maanden in Zuid Oost Azie is het nu tijd voor een kleine reflectie. De titel van dit verslag hing eigenlijk al sinds mijn aankomst in Thailand in de lucht en was min of meer onvermijdelijk. Deze uitspraak is op een verbazingwekkend aantal situaties van toepassing maar extra goed op zijn plaats als je probeert de landen van zuid oost azie met elkaar probeert te vergelijken. Je hebt het gevoel dat alles verbonden is, bij elkaar hoort min of meer, maar als je langer in de verschillende landen doorbrengt merk je vanzelf de kleine verschillen op... Een paar voorbeeldjes om dit te verduidelijken?

Vrijwel altijd, zelfs in de local bussen, kun je tijdens je reizen genieten van de aanwezige tv en de nationale programma's. De verhaallijn ziet er eigenlijk altijd als volgt uit: 1 man of 1 vrouw flikflooit met 2 personen van het andere geslacht, het komt uit, er is ruzie, iemand wordt geslagen en degene die geslagen wordt gaat er uiteindelijk met de begeerde persoon van door! In Thailand zul je dit in soaps met mooie mensen zien, in Laos en in Cambodja in de karaoke video's en in Vietnam in de toneelvoorstellingen. Same same...

Overal kun je lekker eten en vrijwel overal bestaat het grootste gedeelte van de menukaart uit rijst of noodle gerechten. Overal kun je ook noodlesoep krijgen en overal noemen ze het noodlesoep. Behalve in Vietnam, daar heet het Pho. Same same...

Waar je ook kijkt, je ziet overal talloze honden. In Vietnam wordt hond als lekkernij beschouwd, in de rest van de landen als huisdier (of als handelswaar met de Vietnamezen). Same same...

Vi ses!
Hasta Luego!
Tot de volgende keer!