Een reisgezelschap is geboren...

So you continue the journey
You investigate all possible possibilities

Admiral Freebee - Rags 'n Run

Na mijn vorige verslag vanuit Luang Prabang is eigenlijk niet eens zo gek veel tijd verstreken maar omdat ik de komende week waarschijnlijk niet echt in de gelegenheid ga zijn om te schrijven, bij deze.

Zoals ik in mijn vorige verslag al aangaf sliep ik in Luang Prabang eindelijk weer eens in een dorm en leverde dit meteen een hoop leuke contacten op. Oud en nieuw in Luang Prabang was dan ook super vet! Nadat we overdag een waterval bezocht hadden en het broodnodige schoonheidsslaapje achter de rug was begonnen we rond een uur of 18.00 met de eerste (niet echt) voorzichtige drankspelletjes waarna we omstreeks 22.00 uur besloten om ons naar zo'n beetje de enige serieuze partyplace in Luang Prabang te begeven. Speciaal voor de gelegenheid niet om 23.00 uur maar om 04.00 uur sluitend!

Bij aankomst zaten de meeste aanwezigen nog na te genieten van hun oudjaarsdiner in plaats van zich naar het tot dansvloer omgetoverde beachvolleybalveldje te begeven. Omdat wij dus al wel aardig op gang waren besloten we dat het een goed idee was om iedereen naar de eerder vernoemde dansvloer te slepen. Ik denk dat jullie je kunnen voorstellen dat ik me populair maakte bij de mannelijke backpackers toen ik per toeval op een 13 tallig dames dispuut uit Leiden stuitte... :)

Omdat het feest ook daadwerkelijk tot in de diepe uurtjes doorging heb ik 1 januari gebruikt om bij te komen en pas op 2 januari doorgereisd naar Phonsavan, een plaatsje in Centraal Laos.

In Phonsavan is op zichzelf eigenlijk niets te beleven maar de mysterieuze, vlakbijgelegen Plain of Jars en het overduidelijke oorlogsverleden waren een meer dan goede reden voor een bezoek. Eerst de Plain of Jars, zoals jullie op de foto's kunnen zien zijn dit verzamelingen van manhoge uit rots gehouwen kruiken. Deze kruiken worden zo'n 2500 jaar oud geschat en men is het er eigenlijk nog steeds niet over eens of het een soort van prehistorische koelkasten en opslagruimtes betreft, of dat het misschien onderdeel uitmaakte van een begrafenisritueel of dat de kruiken er gewoon zijn neergezet door buitenaardse wezens...

Wat ik niet wist maar wat wel duidelijk bleek uit de nog steeds aanwezige bomkraters en het feit dat je continue gewaarschuwd werd je niet buiten de gebaande paden te begeven is dat dit deel van Laos tijdens de Vietnamese oorlog enorm zwaar gebombardeerd is door De VS. Meer dan 270 miljoen (!!!) bommen zijn in een tijdsbestek van 9 jaar op het oostelijke deel van Laos gegooid. Ongeveer 30% van deze bommen zijn niet afgegaan en deze UneXploded Ordnances (UXO's) ontploffen nog steeds regelmatig.

Nadat ik mezelf aldus zeker 48 uur zonder feestje maar met cultureel verantwoorde activiteiten bezig had gehouden kon ik met een gerust hart door reizen naar Vang Vieng, naast het prachtige landschap daar vooral beroemd (of berucht?) om het fenomeen Tubing. Tubing wil eigenlijk niets anders zeggen dan dat je met een binnenband ongeveer 10 kilometer stroomopwaarts gebracht wordt en vervolgens van bar naar bar dobberend en hier en daar aanleggend je weg terug naar Vang Vieng probeert te vinden. Ik wist dat een hoop mensen uit Luang Prabang hier al waren aangekomen en na een beetje zoeken vond ik John, Tom, Max (UK), Jen, Taeja (Canada) en Marlon en later ook Roel (NL).

Omdat de meesten van hen al een dag daar waren hebben we op mijn eerste dag niet getubet maar een fiets gehuurd en zijn we min of meer per ongeluk bij een supervette grot aanbeland. Na een betaling van 10.000 Kip per persoon (1 hele schokkende euro) nam onze gids ons mee op een tocht van alles bij elkaar waarschijnlijk 45 minuten. In het begin konden we op de meeste plekken nog gewoon staan maar langzaam maar zeker werd het wat krapper en uiteindelijk hebben we de laatste 10 minuten letterlijk plat op onze buik door de grot richting de uitgang geschoven. Een onverwacht maar leuk avontuur.

De volgende dag zouden we dus gaan Tuben en daarom moest de dag natuurlijk gestart worden met een Full English Breakfast (lees: een halve liter bier om 10.00 uur 's ochtends). Ik vond het echt een vette ervaring om te tuben, zeker de bizarre tokkels waardoor je het water in gelanceerd werd, slingertouwen waarmee je van een hoog platform af kon springen en de enorme glijbanen, maar ik denk dat het zonder de eerder vernoemde groep niet half zo leuk geweest zou zijn, een klein beetje fout is het natuurlijk ook wel... :)

Na Vang Vieng zijn we de eerste reisgenoot van onze fellowship kwijtgeraakt, Jen besloot om direct door te gaan naar Si Phan Don in het zuiden terwijl de rest met een kajaktocht naar de hoofdstad Vientiane vertrok. De kajaktocht was echt heel mooi en een betere manier om je te verplaatsen dan over de stoffige en hobbelige wegen van Laos.

In het slaperige Vientiane hebben we nu twee nachten geslapen en zijn in die tijd nog twee reisgenoten kwijt geraakt (Tom naar Si Phan Don, Max naar Hanoi) en met de overgebleven 5 vertrekken we over een paar uurtjes naar Tha Kaek vanuit waar we een 3 daagse tocht met een brommertje willen doen en een schijnbaar prachtige enorme grot bezoeken om vervolgens de verjaardagen van Marlon en mij op Si Phan Don te vieren.

Vi ses!
Hasta Luego!
Tot de volgende keer!