Nieuw Zeeland!

Moving, keep on moving!

Supergrass - Moving

Na ons vorige verslag hebben we zoals verwacht in de twee daar op volgende weken de oogst binnen gehaald. Alhoewel het rijden op die enorme machines nooit gaat vervelen begonnen de lange dagen tegen het einde van de oogst toch hun tol te eisen. We hadden weinig grote tegenslagen meer en daardoor zag iedere dag er min of meer hetzelfde uit.

Om 07.00 uur gaat de wekker, opstaan, ontbijten, checken wat er aan jullie kant van de wereld gebeurt en lunch maken. Om 08.00 uur stappen we in de auto en rijden we naar de akker waar Donald begint met het meest vieze werkje van de dag: de header schoon blazen (met een blower, niet met zijn mond) en op verschillende punten met het vet pistool (heet dat zo?) vet aanbrengen zodat alles soepel blijft lopen. Als Donald klaar is met schoon blazen vult Sandra de header met diesel en als we allebei klaar zijn geven we elkaar een kus en stappen we in ons respectievelijke voertuig om tot ongeveer 20.00 uur te oogsten. Dan rijden we naar huis en met een beetje geluk zitten we dan om 20.30 uur gedoucht en wel aan tafel om te eten. Omstreeks 21.30 uur houden we elkaar niet langer voor de gek en in plaats van aan tafel in slaap te vallen gaan we naar bed om te slapen. En dat dan zo’n 7 dagen per week.

Je kunt je waarschijnlijk dus wel voorstellen dat we niet heel rouwig waren toen we op de laatste dag van november de laatste field peas van de laatste akker binnen hadden gehaald. De volgende dag trakteerden we onszelf op lekker uitslapen tot zeker 07.30 uur (dankjewel biologische klok) en lekker relaxt ontbijten. Daarna zijn we alle machines van de akker gaan ophalen en omdat de helft niet geregistreerd is moesten we via de binnenweggetjes terug naar de boerderij rijden. Toen we een paar keer op en neer waren gereden en alles terug was keken we het eens aan en zagen we dat het goed was. De rest van de dag ging de chill modus aan!

Omdat we nog wachtten op een iPod die Donald in Maleisië had laten liggen maar die de aardige mensen van de duikschool naar Australië hadden gestuurd hebben we nog een paar dagen in Girral doorgebracht. Op het gemak een boekje lezen, de tassen inpakken en wat spullen naar huis sturen. Toen de iPod gearriveerd was boekten we een ticket naar Melbourne om Australië te verlaten waar we begonnen waren. Uiteraard kon dat niet zonder Angus en Mel, Rob en Phil te bezoeken en we hebben uiteindelijk bijna een week in Melbourne doorgebracht waarvan we een groot deel te gast waren in het nieuwe huis van Angus en Mel.

Erg gezellig natuurlijk maar niet zo gezellig dat we niet zo snel mogelijk naar onze volgende bestemming wilden: Nieuw Zeeland! Zaterdag 12 december was het eindelijk zo ver en na een enigszins bumpy ride landden we om 15.00 uur lokale tijd op het vliegveld van Auckland. Omdat een sociaal en welbereist persoon zijn zo zijn voordelen heeft kunnen we ook in Auckland bij vrienden blijven! Bijna exact 5 jaar geleden leerde Donald Dan en Alana kennen in Zuid Amerika en nu heetten zij ons welkom in hun spiksplinternieuwe huis. We zitten ongeveer een half uurtje ten noorden van Auckland en naast een heerlijk bed om in te slapen (wat doe je anders in een bed? Toch?) kunnen we ook gebruik maken van de auto van Alana. Echt te gek want daardoor zijn we erg mobiel en hebben we de kans gehad om een automarkt te bezoeken en een busje dat ergens te koop stond te gaan bekijken.

Op de automarkt hebben we een man uit Fiji leren kennen die auto’s ombouwt tot campertjes en van hem hebben we een Toyota Estima Aerus gekocht die hij -as we speak- aan het ombouwen is tot een self contained campertje. Dat self contained is belangrijk omdat we daarmee ook in bijvoorbeeld nationale parken mogen kamperen. Als het goed is legt hij morgen de laatste hand aan de auto en kunnen we zaterdag vertrekken op onze grote rondreis door Nieuw Zeeland!

We gaan vanuit hier eerst naar het noorden en komen met kerst terug naar Auckland want we zijn door Dan en Alana uitgenodigd om hier kerst te komen vieren met hen en de familie van Alana. Ook al geven we niet zo veel om kerstmis, het is toch wel leuk om voor het eerst in jaren weer eens ouderwets kerstmis te vieren, ook al is het niet thuis met onze families.

We gaan jullie vanaf nu weer wat regelmatiger op de hoogte houden van onze belevenissen en de vele fantastisch mooie dingen die we hier gaan zien en beleven.

Groetjes,

Sandra en Donald

p.s.

Zoals jullie weten heb ik deelgenomen aan Movember. Op de laatste dag heb ik mijn doel van €1000,00 voor onderzoek naar onder andere zaadbalkanker gehaald. Iedereen die heeft bijgedragen wil ik via deze weg nogmaals van harte bedanken!