The boat to Mandalay
Door: Sandra
Blijf op de hoogte en volg Donald en Sandra
06 December 2013 | Myanmar, Mandalay
Save me from drowning in the sea
Beat me up on the beach
What a lovely holiday
There's nothing funny left to say
Robbie Williams - Road To Mandalay
Vrijwel direct na het plaatsen van ons vorige verslag zijn we met de bus naar Kalaw vertrokken. Iets waar we erg naar uit keken. De gebieden in Myanmar waar we tot nu toe waren geweest waren broeierig tropisch en klef heet. Een stadswandeling gaat je niet in de koude kleren zitten, al hadden we ze graag gehad.
Myanmar is zich behoorlijk aan het voorbereiden op het toerisme. Het lijkt zelfs dat ze het net allemaal ietsje fijner voor je willen maken dan normaal. In de bus krijg je een nekkussentje, een tandenborstel, tandpasta, etc. De busrit ging snel en we konden het gekots en gerochel om ons heen redelijk dempen door lekker muziek te luisteren op onze iPods. Wat je moet weten is dat de mensen hier zogenaamde bettelnuts kauwen. Een mengsel van nootjes en een chemisch goedje gevouwen in een boomblaadje wat voor behoorlijk wat rood speekselvorming zorgt en dat dus regelmatig uitgespuugd moet worden. Buiten zie je dan ook overal rode rochels op de grond liggen. Smerige traditie dus. We kregen de indruk dat de plastic zakjes in de bus eerder daarvoor waren dan voor eventuele wagenzieken.
We kwamen midden in de nacht aan in het bergdorp Kalaw, waar het zo'n 15 graden was, heerlijk. Na een korte nacht spraken we een gids en ontmoetten we Alexandre en Olivia, een Zwitsers stel waarmee we de trekking gingen doen. De gids (Sanny) was een eigenaardig figuur, dus we besloten hem in te huren voor de trekking van drie dagen. De eerste nacht sliepen we bij mensen thuis die zo oud leken dat het een wonder was dat de man van het stel de trap nog op en af kwam. Ze behoorden tot een zogenaamde hill tribe, een Birmese stam in de bergen met een eigen dialect die vrijwel geheel zelfvoorzienend zijn (op een brommeraccu voor een laf lampje in de slaap-eet-woonkamer na). Sanny vertelde na het avondeten meer over zichzelf; hij bleek behalve een gids, tevens een shaman te zijn. Hij kon mensen genezen die door het toedoen van een heks vervloekt waren en zonder aanraking maar met mindpower ziekten en blessures genezen. Oke... Nu zijn wij met z'n tweeën op zijn zachts gezegd behoorlijk nuchter en Alex en Olivia beide dokters, dus je kon het ongeloof bijna ruiken. Toen we de volgende dag het verhaal van Sanny hoorden dat hij contact had gehad met een giant spirit, de ziel van een reus die door de bergen zweeft, hielden we het bijna niet meer. Een religie levert bijzondere verhalen op zullen we maar zeggen.
Het huisje op palen waarin we de eerste nacht te gast waren gaf niet alleen onderdak aan het stokoude stel en aan ons, maar ook aan een stuk of 7 buffels die onder ons sliepen. Nu zijn deze huisjes niet bepaald van massief hout gemaakt of geïsoleerd, dus we konden de spijsverterende processen van de beesten letterlijk horen. We vonden het fantastisch, zo primitief hebben we beiden nog nooit overnacht.
Na drie dagen hiken kwamen we uit bij de eindbestemming: Inle Lake. Op dit meer wordt op traditionele wijze gevist en roeien de vissers op een bijzondere manier met hun been. De voorkant van de Lonely Planet illustreert dit, dus we waren erg benieuwd. We moesten een flinke oversteek maken met de boot, en op het meer zelf kwamen we erachter dat het toerisme hier al meer binnengedrongen was dan in de plaatsen waar we tot nu toe waren geweest; vissers stonden model en vroegen onbeschaamd 'money?' toen er wat foto's waren gemaakt. Daanaast groeien de resorts en hotels in het dorpje sneller dan het onkruid tussen de aardappelen, wat betekende dat we overgeleverd waren aan wat hogere prijzen en westers voedsel.
Vanuit het dorp waar we sliepen Nyuang Shwe, hebben we een fietstocht gemaakt met Olivia en Alex en van de plaatselijke geproduceerde wijn geproefd in de wijngaard van Red Mountain Estate. Neem niet de moeite om een fles op te sporen, want de wijn was niet echt een kwaliteitje. De fietstocht was echter een flinke highlight, dus onze dag was al geslaagd.
De volgende dag zijn we met een boot het Inle Lake nogmaals gaan verkennen. We voeren door rivierdorpjes, zagen een weverij, zilversmid, sigarenmakerij en een markt, maar vooral horden tourgroepen met rijke bejaarden die onbeschaamd hun tablets en camera's op iedere local richtten alsof ze in de Zoo van Antwerpen rondliepen. Omdat we dit soort toerisme meer dan beu waren besloten we in plaats van de bus, de trein te nemen naar de volgende bestemming. Een lange, lange, lange treinreis, maar wel een uit duizenden. Met een sukkeldrafje schudden en stuiterden we door de bergen en zagen we adembenemende uitzichten die we vanaf de weg nooit hadden gezien. We sliepen in het dorpje waar het eindstation zich bevond en reisden de volgende dag door naar Bagan.
Bagan is een oude koningsstad gelegen op een hoogvlakte centraal in Myanmar. Tussen grofweg 1050 en 1300 na Christus (zeg maar rond de tijd dat ze bij ons massaal Jeruzalem gingen 'bevrijden') lieten verschillende koningen hier meer dan 4000 Boeddhistische tempels bouwen tot de Mongolen (altijd hetzelfde met die lui) het land binnenvielen en een einde maakten aan deze religieuze bouwdrift.
We hebben onze ogen de kost gegeven aan tempels, buddha's en nats. De zonsondergang en zonsopgang vanaf een tempel bekeken en door mysterieuze verlaten oude kastelen gedwaald die allemaal nog dienst doen als meditatieruimtes voor monniken. Vooral de zonsopgang was een bijzondere ervaring. Om 04:00 vertrokken we vanuit ons hotel met de fiets naar de tempel waar we de avond daarvoor de zonsondergang hadden gezien. Het was nog pikkedonker toen we bij de tempel aankwamen, wat Sandra en Olivia stiekem een beetje eng vonden. Omdat de zonsopgang een redelijk populaire activiteit is hadden we meer toeristen verwacht, maar we waren als enige daar. Toen we de tempel binnenliepen vlogen de vleermuizen ons om de oren en eenmaal buiten boven op de tempel zagen we met z'n vieren een bijzondere zonsopgang.
Gisteren was onze laatste dag in Bagan en hebben we Mount Popa bezocht, wat een beetje een toeristenval bleek te zijn. Honderden verkoopkraampjes met de grootste bocht die je je kunt voorstellen, en irritante apen die het voorzien hebben op je zonnebril, slippers, en al het andere wat loshangt en wat ze kunnen jatten. 's Avonds namen we afscheid van Alexandre en Olivia, zij besloten nog een dag extra in Bagan te blijven. Wat ons betreft: de zee roept. We willen duiken, en dus willen we zo snel mogelijk naar Thailand. Daarom namen we vanmorgen om 05:30 de boat to Mandalay. Hier zullen we een dag of twee blijven om vervolgens terug te keren naar Thailand.
We zijn op de hoogte van de situatie in Bangkok. Vooralsnog geeft de Rijksoverheid geen negatief reisadvies, maar we zullen Bangkok zoveel mogelijk proberen te vermijden.
Groetjes,
Donald en Sandra
p.s. Ook van het vorige verslag staan nu de foto's online!
Donald: 15
Sandra: 10
Beat me up on the beach
What a lovely holiday
There's nothing funny left to say
Robbie Williams - Road To Mandalay
Vrijwel direct na het plaatsen van ons vorige verslag zijn we met de bus naar Kalaw vertrokken. Iets waar we erg naar uit keken. De gebieden in Myanmar waar we tot nu toe waren geweest waren broeierig tropisch en klef heet. Een stadswandeling gaat je niet in de koude kleren zitten, al hadden we ze graag gehad.
Myanmar is zich behoorlijk aan het voorbereiden op het toerisme. Het lijkt zelfs dat ze het net allemaal ietsje fijner voor je willen maken dan normaal. In de bus krijg je een nekkussentje, een tandenborstel, tandpasta, etc. De busrit ging snel en we konden het gekots en gerochel om ons heen redelijk dempen door lekker muziek te luisteren op onze iPods. Wat je moet weten is dat de mensen hier zogenaamde bettelnuts kauwen. Een mengsel van nootjes en een chemisch goedje gevouwen in een boomblaadje wat voor behoorlijk wat rood speekselvorming zorgt en dat dus regelmatig uitgespuugd moet worden. Buiten zie je dan ook overal rode rochels op de grond liggen. Smerige traditie dus. We kregen de indruk dat de plastic zakjes in de bus eerder daarvoor waren dan voor eventuele wagenzieken.
We kwamen midden in de nacht aan in het bergdorp Kalaw, waar het zo'n 15 graden was, heerlijk. Na een korte nacht spraken we een gids en ontmoetten we Alexandre en Olivia, een Zwitsers stel waarmee we de trekking gingen doen. De gids (Sanny) was een eigenaardig figuur, dus we besloten hem in te huren voor de trekking van drie dagen. De eerste nacht sliepen we bij mensen thuis die zo oud leken dat het een wonder was dat de man van het stel de trap nog op en af kwam. Ze behoorden tot een zogenaamde hill tribe, een Birmese stam in de bergen met een eigen dialect die vrijwel geheel zelfvoorzienend zijn (op een brommeraccu voor een laf lampje in de slaap-eet-woonkamer na). Sanny vertelde na het avondeten meer over zichzelf; hij bleek behalve een gids, tevens een shaman te zijn. Hij kon mensen genezen die door het toedoen van een heks vervloekt waren en zonder aanraking maar met mindpower ziekten en blessures genezen. Oke... Nu zijn wij met z'n tweeën op zijn zachts gezegd behoorlijk nuchter en Alex en Olivia beide dokters, dus je kon het ongeloof bijna ruiken. Toen we de volgende dag het verhaal van Sanny hoorden dat hij contact had gehad met een giant spirit, de ziel van een reus die door de bergen zweeft, hielden we het bijna niet meer. Een religie levert bijzondere verhalen op zullen we maar zeggen.
Het huisje op palen waarin we de eerste nacht te gast waren gaf niet alleen onderdak aan het stokoude stel en aan ons, maar ook aan een stuk of 7 buffels die onder ons sliepen. Nu zijn deze huisjes niet bepaald van massief hout gemaakt of geïsoleerd, dus we konden de spijsverterende processen van de beesten letterlijk horen. We vonden het fantastisch, zo primitief hebben we beiden nog nooit overnacht.
Na drie dagen hiken kwamen we uit bij de eindbestemming: Inle Lake. Op dit meer wordt op traditionele wijze gevist en roeien de vissers op een bijzondere manier met hun been. De voorkant van de Lonely Planet illustreert dit, dus we waren erg benieuwd. We moesten een flinke oversteek maken met de boot, en op het meer zelf kwamen we erachter dat het toerisme hier al meer binnengedrongen was dan in de plaatsen waar we tot nu toe waren geweest; vissers stonden model en vroegen onbeschaamd 'money?' toen er wat foto's waren gemaakt. Daanaast groeien de resorts en hotels in het dorpje sneller dan het onkruid tussen de aardappelen, wat betekende dat we overgeleverd waren aan wat hogere prijzen en westers voedsel.
Vanuit het dorp waar we sliepen Nyuang Shwe, hebben we een fietstocht gemaakt met Olivia en Alex en van de plaatselijke geproduceerde wijn geproefd in de wijngaard van Red Mountain Estate. Neem niet de moeite om een fles op te sporen, want de wijn was niet echt een kwaliteitje. De fietstocht was echter een flinke highlight, dus onze dag was al geslaagd.
De volgende dag zijn we met een boot het Inle Lake nogmaals gaan verkennen. We voeren door rivierdorpjes, zagen een weverij, zilversmid, sigarenmakerij en een markt, maar vooral horden tourgroepen met rijke bejaarden die onbeschaamd hun tablets en camera's op iedere local richtten alsof ze in de Zoo van Antwerpen rondliepen. Omdat we dit soort toerisme meer dan beu waren besloten we in plaats van de bus, de trein te nemen naar de volgende bestemming. Een lange, lange, lange treinreis, maar wel een uit duizenden. Met een sukkeldrafje schudden en stuiterden we door de bergen en zagen we adembenemende uitzichten die we vanaf de weg nooit hadden gezien. We sliepen in het dorpje waar het eindstation zich bevond en reisden de volgende dag door naar Bagan.
Bagan is een oude koningsstad gelegen op een hoogvlakte centraal in Myanmar. Tussen grofweg 1050 en 1300 na Christus (zeg maar rond de tijd dat ze bij ons massaal Jeruzalem gingen 'bevrijden') lieten verschillende koningen hier meer dan 4000 Boeddhistische tempels bouwen tot de Mongolen (altijd hetzelfde met die lui) het land binnenvielen en een einde maakten aan deze religieuze bouwdrift.
We hebben onze ogen de kost gegeven aan tempels, buddha's en nats. De zonsondergang en zonsopgang vanaf een tempel bekeken en door mysterieuze verlaten oude kastelen gedwaald die allemaal nog dienst doen als meditatieruimtes voor monniken. Vooral de zonsopgang was een bijzondere ervaring. Om 04:00 vertrokken we vanuit ons hotel met de fiets naar de tempel waar we de avond daarvoor de zonsondergang hadden gezien. Het was nog pikkedonker toen we bij de tempel aankwamen, wat Sandra en Olivia stiekem een beetje eng vonden. Omdat de zonsopgang een redelijk populaire activiteit is hadden we meer toeristen verwacht, maar we waren als enige daar. Toen we de tempel binnenliepen vlogen de vleermuizen ons om de oren en eenmaal buiten boven op de tempel zagen we met z'n vieren een bijzondere zonsopgang.
Gisteren was onze laatste dag in Bagan en hebben we Mount Popa bezocht, wat een beetje een toeristenval bleek te zijn. Honderden verkoopkraampjes met de grootste bocht die je je kunt voorstellen, en irritante apen die het voorzien hebben op je zonnebril, slippers, en al het andere wat loshangt en wat ze kunnen jatten. 's Avonds namen we afscheid van Alexandre en Olivia, zij besloten nog een dag extra in Bagan te blijven. Wat ons betreft: de zee roept. We willen duiken, en dus willen we zo snel mogelijk naar Thailand. Daarom namen we vanmorgen om 05:30 de boat to Mandalay. Hier zullen we een dag of twee blijven om vervolgens terug te keren naar Thailand.
We zijn op de hoogte van de situatie in Bangkok. Vooralsnog geeft de Rijksoverheid geen negatief reisadvies, maar we zullen Bangkok zoveel mogelijk proberen te vermijden.
Groetjes,
Donald en Sandra
p.s. Ook van het vorige verslag staan nu de foto's online!
Donald: 15
Sandra: 10
-
06 December 2013 - 11:58
Bob:
Drôle!! Weestwel. Fietfuut... groeten, Bob
-
06 December 2013 - 12:00
Anna:
Wat een prachtige foto's! Dat doet de hagel hier vergeten ;)
Geniet! Dan doen wij dat van jullie verhalen. -
06 December 2013 - 12:28
Annika:
Wahnsinnig! gave pics, vooral die met al die tempels!
Take care en heb een fijne tijd honeybunnys!
Love you longtime! -
06 December 2013 - 13:34
Nathalie:
Ha travellers!
Damm... vorige verslag ook gelezen maar ik wil niet iedere keer posten dat het geweldig is wat jullie allemaal aan het doen zijn, gun ik San niet. Geniet van al het moois daar... maar zo te zien hebben jullie de flow weer goed te pakken. XXX
PS Is Myanmar aan te raden? -
06 December 2013 - 14:25
Jos Fonteijn:
nice geschreven kinders! Heerlijk om te merken dat ik een boerenlul ben en jullie des te vrijer het land achter alle toeristen ontdekken en pitten boven 7 buffels! Nu op naar de zee! duiken! have fun (zal niet moeilijk zijn)
xxx -
07 December 2013 - 00:36
Baas:
Slim hoor Doon, om de buffels de schuld te geven... We kennen allemaal hoe jouw verteringsproces gaat... Kunnen nog geen 20 buffels tegen op =D -
07 December 2013 - 14:20
PimmoS:
Haha weer leuk om te lezen en +1 voor de reactie van Baas -
07 December 2013 - 16:50
Tigo En Ruben:
Wij hebben net jullie foto's bekeken en we vinden ze heel leuk!
Donderdag is sinterklaas hier geweest want het was hapjes-grapjes-pakjes-avond en we hebben een hele berg cadeautjes gehad! Vandaag hebben wij een schitterende kerstboom gehaald en versierd.
Nu gaat Tigo zelf iets typen:
kusjus van tigo en ruben
dit hep ik gekregen vanalles haha -
07 December 2013 - 19:19
Henriette:
Hoi Sandra en Donald.
De foto s zijn prachtig en leuk om jullie ook in beeld te zien. Het is weer een prachtig avontuur. Hier is de Sint weer vertrokken en het was weer een gezellig feestje op school maar ontzettend druk. Na onze studiedag ( 6 dec ) hebben we aansluitend de kerstboom in de klas gezet, dus dat is weer even schakelen maandag. Sint de deur uit, boom in de klas. Wat gaat de tijd toch snel! Ik kijk uit naar jullie volgende verslag.
Heel veel groetjes ook van oma. Daaaaaaaaaaaaaaaaag.
Henriette -
07 December 2013 - 21:39
Henny:
Hoi Sandra en Donald. Fantastisch gewoon, zowel de foto's als jullie verslag. Niet te geloven dat er op de wereld nog plaatsen zijn waar zo primitief wordt geleefd.
Wat de buffels betreft, ik had er al mijn vraagtekens bij en Baas slaat de spijker op zijn kop! Ik vergeet de tijd met jou nooit meer Donald, al is het dan maar door jouw geurtjes. (Maar even zo goed zul jij mij nooit meer vergeten door mijn geluidjes, denk ik.)
gaan jullie lekker duiken en laat ons vooral weer lekker mee genieten! -
08 December 2013 - 10:52
Elle:
Hellloooo reizigers!
Wat een mooie foto's! Vooral die van jullie 2 met de tempel op de achtergrond!
Die cijfers... de vorige keer dacht ik dat het een rating was op schaal van 1 tot 10...
Nu denk ik dat het aangeeft hoeveel bier jullie hebben gedronken?
X Elle -
08 December 2013 - 17:48
Saskia En Ben:
Nice!!!!! -
10 December 2013 - 21:11
Rien:
Incredible photo's! ditto story! -
20 December 2013 - 20:07
Helma V. Kuyk:
Prachtige Foto's en erg leuk om te lezen dat het zo goed met jullie gaat. Heel veel groetjes v. Helma -
23 December 2013 - 19:39
Math:
"plaatselijke geproduceerde wijn geproefd in de wijngaard" Geweldigenoten.......of waren het......
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
